quinta-feira, 31 de dezembro de 2015

ANO NOVO ANO VELHO


Ano velho, ano novo,
enquanto um entra, outro sai.
É pinto que sai do ovo
sem saber pra onde vai.

O ano que agora é idoso
há um ano era criança;
logo este novo, orgulhoso,
será um velho com pança.

Assim rola a eternidade,
um rio sem estuário
que só tem realidade
nas folhas do calendário.


Foriras jaro malnova
kaj enpuŝas  novan jaron.
Nova kokido elova
ne trovas la kokidaron.

La fiera jaro juna
tamen fieras senkaŭze,
ĉar kruela tempo puna
maljunigos ĝin senpaŭze.

Tia estas tempopaso:
senelflueja rivero,
ŝipo sur mar’ sen kompaso,
nur kalendara numero. 

quarta-feira, 23 de dezembro de 2015

TROVA NÃO SAI DE MODA



Pinga mansa a chuva lenta,
parece até que o céu chora;
mas pra folhagem sedenta
é pura festa, lá fora.

A chuva é como a vida,
nela tudo tem lugar:
o que é pra um dor sentida
é pra outro festejar.

A chuva se deve olhar
com olhos de uma criança,
à vida se deve dar
o olhar da confiança.


Gutas la pluvo serena,
ŝajnas, ke ploras ĉielo;
por la foli´ ,  ĝojo plena,
kaj por la floro, mielo.

La vivo pluvon similas,
en ĝi  ĉio povas esti:
dum por unu ĝi rebrilas,
alia devas postresti.

La pluvon nepre rigardu
per okuloj de infano;
pri la vivo nepre gardu

la komprenon de fidano.

quarta-feira, 2 de dezembro de 2015

PADECIMENTO


Formou-se do fundo do quintal
uma escultura rosada,
mistério de espículas delicadas
com gotas amarelas nas pontas.
Perguntei às nuvens, aos pardais,
às frestas  do muro, às borboletas espevitadas,
ao orvalho, à sombra do mamoeiro,
à seiva da hera, à saliva dos cães escorrida sobre o cimento,
à casca rude do tronco do velho abacateiro,
às formigas, às moscas, à penugem das lagartas:
“Quem fez isto?”
Ninguém se apresentou,
ninguém confessou autoria,
nenhum socorro.
A bola luminosa,
inexplicável,
incompreensível,
trama fina de pétalas filiformes,
continua no fundo do quintal,
soberba.
A fina flor da arte.
A arte da fina flor.
Olhar é padecer alguma aflição.


SUFERO

Formiĝis en la fundo de la korto
rozkolora skulptaĵo,
ia mistero el delikataj stangetoj
kun flavaj gutoj surpinte.
Mi demandis la nubojn, la paserojn,
la sulketojn en la muroj, la malkvietajn papiliojn,
la roson, la ombron de la papajujo,
la sukon de la hedero, la salivon de hundoj falintan sur la cemento,
la krudan ŝelon sur la trunko de la maljuna avokadujo,
la formikojn, la muŝojn, la lanugon de raŭpo:
“Kiu faris tion?”
Neniu sin prezentis,
neniu konfesis aŭtorecon,
nenia helpo.
La luma bulaĵo,
neklarigebla,
nekomprenebla,
subtila plektaĵo de harformaj petaloj,
plu staradas en la fundo de la korto,
fierega.
Fajna, flora arto.
Arta, fajna floro.

Rigardi estas iom suferi.