Está pois o mundo às voltas com nova
pandemia. Acontece, de tempos em tempos, mas desta vez o alarme parece ter
soado mais alto e mais emocionado. Estamos todos assombrados com o virus, menos
por sua coroa que por sua notável capacidade de rapidamente se tornar ubíquo. O
bichinho se alastra como vento. E tem o péssimo gosto de matar, em especial os
mais velhos e debilitados.
Segue daí que saem os homens a fazer
campanha para barrar o caminho do vírus coroado: lavem as mãos, não toquem no
rosto, lavem as mãos, não se beijem, lavem as mãos, não se abracem, lavem as
mãos, evitem aglomeramentos, lavem as mãos, não viajem. E lavem as mãos.
Tudo certo. São medidas prudentes,
embora o vírus, talvez por ser coroado, até agora as tenha ignorado
solenemente, a julgar pela expansão diária das estatísticas. Mas ninguém
poderia ser contra que se lavem as mãos.
Minha pergunta é: isso basta? Tentar
evitar o contágio será a única medida cabível? Que tal fazer uma campanha para
aumentar a imunidade da população? Aparentemente, em pessoas imunologicamente
competentes, o vírus não passa de um resfriado banal, ou nem isso. Se o perigo
está em não se ter defesa adequada, parece lógico que se deva fazer campanha
também para melhorar a imunidade. Isso é possível? Que tal a televisão e a imprensa
divulgarem recomendações nesse sentido?
Exemplos:
- comer duas ou três frutas por dia;
- comer verduras e legumes duas vezes
por dia;
- ingerir laticínios (especialmente
iogurte) duas vezes por dia;
- fazer refeições (comida “de verdade”,
e não lanches) em horários regulares;
- comer peixe duas vezes por semana
(reduzir carne vermelha);
- evitar refrigerantes, alcoólicos,
tabaco (atenção para o fumo passivo);
- praticar exercícios moderados 30
minutos por dia;
- praticar exercícios respiratórios
duas vezes por dia, por alguns minutos;
- cultivar a paz de espírito.
Será menos importante que lavar as
mãos?
PRI KRONHAVA VIRUSO
Jen do la mondo denove zorgas pri nova pandemio. Tio okazas, de tempo al
tempo, sed ĉi-foje alarmo ŝajne sonis pli laŭte kaj pli emocie. Ni ĉiuj estas
hantitaj de tiu viruso, ne tiom pro ĝia krono, sed pro ĝia rimarkinda kapablo
rapide dislokiĝi. La besteto disiras kiel vento. Kaj ĝi havas la fian kutimon
mortigi, precipe la plej maljunajn kaj malfortajn.
Sekvas de tio, ke la homoj ekkampanjas por bari la vojon de la kronhava
viruso: lavu la manojn, ne tuŝu la vizaĝon, lavu la manojn, ne kisu, lavu la
manojn, ne brakumu, lavu la manojn, evitu homamasojn, lavu la manojn, ne
vojaĝu. Kaj lavu la manojn.
Perfekte. Tiuj estas prudentaj agoj, kvankam la viruso, eble ĉar ĝi
havas kronon, ĝis nun solene spitas ilin, se oni konsideras la ĉiutagan kreskon
de statistikoj. Sed neniu povus esti kontraŭ lavado de manoj.
Mia demando estas: ĉu tio sufiĉas? Ĉu klopodi eviti kontaĝon estas la
sola farenda ago? Kio pri kampanjo por plifortigi la imunkapablon de la popolo?
Ŝajne, en personoj imunologie kompetentaj, la viruso estas nenio alia ol banala
malvarmumo, aŭ eĉ ne tio. Se la danĝero sidas en neadekvata defendkapablo,
ŝajnas logike, ke oni kampanju ankaŭ por plibonigi la imunkapablon. Ĉu tio
estas ebla? Ĉu la televido kaj ĵurnaloj ne devus diskonigi rekomendojn
tiusence?
Ekzemple:
-
manĝu du-tri fruktojn ĉiutage;
-
manĝu foliojn kaj legomojn dufoje en ĉiu tago;
-
englutu laktaĵon (precipe jogurton) dufoje en ĉiu tago;
- manĝu (“veran” manĝon, ne lunĉojn) je regulaj
horoj;
-
manĝu fiŝon dufoje en ĉiu semajno (malpli da ruĝa viando);
-
evitu artefaritajn trinkaĵojn, alkoholaĵojn, tabakon (inkluzive de la pasiva);
-
praktiku moderajn korpekzercojn 30 minutojn ĉiutage;
-
praktiku spir-ekzercojn dufoje en ĉiu tago, dum kelkaj minutoj;
-
kultivu pacon en via spirito.
Ĉu ĉi tio estas malpli grava ol lavi la manojn?
