quarta-feira, 7 de setembro de 2022

luto

 
PSV set 2022

Luto

manto tênue do tear de uma tecelã muito velha.

Couraça rija,

vago odor de chuva fina

silenciosa litania indecifrável.

Tomo-o nas mãos trêmulas

e o amasso, e fica-me na pele a tinta vil

do pardo papel.

O luto não se amarfanha,

não se rasga,

não se queima.

O luto se sopra,

de mistura com um assobio infantil.

Sai no hálito.

A cor do luto não cabe no negro,

mas no ocre.

Paira, nunca pousa.

Erra vago informe.

 

 

 

funebro

 

Funebro

leĝera mantelo el la teksilo de tre maljuna teksistino.

Malmola kiraso

malpreciza odoro de pluveto

silenta litanio nedeĉifrebla.

Mi prenas ĝin per tremantaj manoj

kaj ĝin ĉifas, kaj restas sur mia haŭto la aĉa inko

de aĉa papero.

Funebron oni ne ĉifas,

ne ŝiras,

ne bruligas.

Funebron oni blovas,

mikse kun infana fajfo.

Ĝi eliras kun la buŝodoro.

La koloro de funebro ne kongruas kun nigro,

sed kun okro.

Ĝi ŝvebas, neniam ripozas.

Erarvagas senforma.

9 comentários:

  1. Força Tio, estou longe na distância mas do seu lado em pensamento e orações!

    ResponderExcluir
  2. Kion diri, amiko mia? Nur silente akompani la.doloron vian...

    ResponderExcluir
  3. Mi sentas tion kion vi sentas kaj bedaŭras ĉar mi ne scias kiel fari por mildigi vian suferon....

    ResponderExcluir
  4. Eble ĉi tiu estas via plej bela kaj kortuŝa poemo: "silenta litanio nedeĉifrebla"...

    ResponderExcluir
  5. Este comentário foi removido pelo autor.

    ResponderExcluir
  6. Belega esprimo... ŝajne oni vidas la senton! Batalanto.

    ResponderExcluir
  7. Luto, nur pregxo donas al ni forton por travivi tiun tempon.....

    ResponderExcluir
  8. Mi batalas por eviti funebron pro la karaj foririntaj.Via poemo estas bela!

    ResponderExcluir