O que não tem nome não existe, dizem os
filósofos da linguagem. Quando aparece no universo um objeto novo, é preciso
nomeá-lo.
Assim, surgiu há alguns anos, e
anda circulando pela internet, um neologismo curioso: nomofobia. Vem da lingua
inglesa, aproveitando pedaços da expressão “no mobile phone phobia”.
Obviamente, denomina o horror de ficar sem celular, um fenômeno que todos
conhecemos, por muito encontradiço.
São 7 bilhões de celulares funcionando
no mundo. Entre seus proprietários, um terço sofre de nomofobia. Gente que não
consegue sequer esperar que o aparelho se recarregue.
Parece bobagem? Pois aumenta o
isolamento, empobrece as relações familiares, perturba o humor, predispõe à
depressão, aumenta o sedentarismo, afeta a coluna vertebral, reduz o acesso a
outros veículos de informação. Altera as mesmas regiões do cérebro mobilizadas
para dependência química e outras. Praticamente uma doença, uma forma de
neurose obsessiva.
Tem tratamento: treinamento em busca de
mudança de conduta. Não é fácil, mas é possível. O melhor é prevenir. Afinal,
tecnologia existe para facilitar a vida, não para aprisionar.
NOMOFOBIO
Kio ne havas nomon, tio ne ekzistas, diras la lingvo-filozofoj. Kiam
ekaperas en la universo nova objekto, tiam necesas nomi ĝin.
Tiel, aperis antaŭ kelkaj jaroj,
kaj cirkuladas de tiam en la interreto, kurioza neologismo: nomofobio. Ĝi
devenas el la angla lingvo, uzante fragmentojn de la esprimo “no mobile phone
phobia”. Memkompreneble, ĝi alnomas la hororon resti sen poŝtelefono, nome fenomeno
konata de ni ĉiuj, ĉar facile trovebla.
Estas 7 miliardoj da poŝtelefonoj funkciantaj en la mondo. Inter iliaj
posedantoj, unu triono suferas de nomofobio. Homoj, kiuj ne sukcesas atendi, ke
la aparato ricevu ŝargon.
Ĉu tio ŝajnas banalaĵo? Sed ĝi pliigas izoliĝon, malriĉigas familiajn
rilatojn, perturbas la humoron, kondukas al depresio, pliigas mankon de
korpekzercoj, damaĝas la vertebraron, baras aliron al aliaj informiloj. Ĝi
modifas la samajn cerboregionojn kiel ĥemia dependo de drogoj kaj aliaj. Ĝi
estas praktike malsano, en formo de obsedoneŭrozo.
Ekzistas kuracebleco: trejnado por ŝanĝo de konduto. Ne estas facile,
sed estas eble. Plej bone estas preventi. Nu, teknologio ekzistas por faciligi
la vivon, ne por enprizonigi.
(Eblas aŭskulti sonartikolon pri ĉi tiu temo per
