PSVfev2025
Calçada de nuvem,
de lua vestida,
ouviu no caminho
segredos da vida.
Então conheceu,
pairando de leve,
que a paz desejada
aos pés sempre esteve...
E a lua, sorrindo
sorriso de alvura,
foi junto com ela,
luzindo ternura.
En ŝuoj el nubo,
per Luno vestita,
ŝi aŭdis survoje
sekretojn, ravita.
Ŝi tiam eksciis,
dum ŝvebado, lude,
ke paco revata
troviĝas apude...
Kaj Luno ridetis
ridetan parfumon,
kaj kun ŝi plu iris,
en arĝenta lumo.
