UM POUCO DE VIEIRA NUNCA FAZ MAL

Em tempos de efervescência política, não custa lembrar que nem tudo é novo sob o sol. Talvez ajude a acalmar os ânimos.

            Na Capela Real, em 1650, o Padre Antonio Vieira falava, inflamado, sobre o Dia do Juízo Final e sobre o julgamento que haveria. Entre muitos pecados e pecadores, anunciava ele:

“Sabei, cristãos, sabei, príncipes, sabei, ministros, que se vos há de pedir estreita conta do que fizestes; mas muito mais estreita do que deixastes de fazer. Pelo que fizeram, se hão-de condenar muitos, pelo que não fizeram, todos. As culpas por que se condenam os reis são as que contêm nos relatórios das sentenças: lede agora o relatório da sentença do Dia do Juízo e notai o que diz: Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum: Ide, malditos, ao fogo eterno. E porquê? Non dedistis mihi manducare, non dedistis mihi potum, no collegistis me, non cooperuistis me, non visitastis me. Cinco cargos, e todos omissões: porque não destes de comer, porque não destes de beber, porque não recolhestes, porque não visitastes, porque não vestistes. Em suma, que os pecados que ultimamente hão-de levar os condenados ao Inferno, são os pecados da omissão.”

É pena que os políticos já não leiam Vieira. Ou leem, mas não temem Juízo. Ou temem, mas se acham acaso acima dele.

IOM DA VIEIRA* NE ESTUS MALOPORTUNE

En tempo de politika bolado, indas rememori, ke ne ĉio estas nova sub la suno. Eble ĉi tio helpas trankviligi la animojn.

En la Reĝa Kapelo, en la jaro 1650, Pastro Antonio Vieira flame parolis pri la Tago de la Lasta Juĝo kaj pri la okazonta juĝo. Inter multaj pekoj kaj pekantoj, li anoncis:

“Sciu, kristanoj, sciu, princoj, sciu, ministroj, ke oni petos de vi striktan klarigon pri tio, kion vi faris; sed multe pli striktan pri tio, kion vi ne faris. Pro tio, kion ili faris, kondamniĝos multaj, pro tio, kion ili ne faris, kondamniĝos ĉiuj. Kulpoj pro kiuj oni kondamnas reĝojn estas tiuj, kiuj sidas en la raportoj de verdiktoj: nun legu la raporton de verdikto en la Tago de la Lasta Juĝo kaj atentu, pri kio ĝi diras: Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum: Iru, malbenitoj, en la eternan fajron. Kaj kial? Non dedistis mihi manducare, non dedistis mihi potum, no collegistis me, non cooperuistis me, non visitastis me. Kvin taskoj, kaj ĉiuj neplenumitaj: ĉar vi ne donis manĝi, ĉar vi ne donis trinki, ĉar vi ne akceptis, ĉar vi ne vizitis, ĉar vi ne vestis. Resume, la pekoj, kiuj fine kondukos la kondamnitojn al la Infero, estas la pekoj pro nefarado.“

Bedaŭrinde, politikistoj jam ne legas Vieira. Aŭ ili legas, sed ne timas juĝon. Aŭ timas, sed supozas, ke ili staras super ĝi.

 *Pastro Antonio Vieira (1608-1697)

estis portugala jezuito, kiu vivis iom da tempo en Brazilo.

 Liajn predikojn oni konsideras klasikaĵoj en la portugala lingvo.

Li defendis indianojn kaj judojn, kaj pledis por  forigo de sklaveco.