Não falta violência, crueldade e grosseria no noticiário
diário. Assim é o mundo, diz o conformado leitor.
No entanto, de tempos em tempos, surgem nas páginas dos
jornais ilhas de alento. Tal foi a bela notícia sobre o resgate de Ramba, a
elefanta. Por iniciativa de gente boa, e após burocráticos entendimentos entre
os respectivos governos, viajou de avião por 3 horas, de Santiago do Chile a Viracopos, em Campinas, o bichão de 3,6 toneladas, dentro de uma caixa
de 5 metros de altura, 3 de comprimento, 2 de largura e 5 toneladas de peso.
Com toda a delicadeza, permitiram que Ramba, durante 40 dias, se acostumasse à
estreiteza do transporte. Nem foi necessário sedá-la. Um veterinário a
acompanhou e um caminhão a levou até o Santuário dos Elefantes Brasil, em Mato
Grosso, escoltado pela Polícia Rodoviária. Todo o transporte custou 600 000
reais, obtidos por doações. Não é bonito?
Ramba, de 53 anos, é uma idosa com marcas de maus tratos, em
circo: cicatrizes de correntes e doença renal. O que não a impede de ser mansa
e afável. Agora poderá viver nos extensos campos que merece, na companhia de alguns
outros da sua espécie, bem longe de humanos.
Um amigo amargurado comentou: há muita criança passando fome
no mundo. É verdade.
Mas eu não consigo deixar de me emocionar com o resgate de
Ramba.
FACILIGO
Ne mankas perforto, kruelo kaj krudo en
la ĉiutagaj ĵurnalaj informoj. Tia estas la mondo, diras leganto
alkonformiĝinta.
Tamen, de tempo al tempo aperas sur
paĝoj de ĵurnaloj novaĵinsuloj por faciligo. Ĉi tia estis la bela informo pri
la savo de Ramba, la elefantino. Pro iniciato de bonaj homoj, kaj post
burokratiaj interkonsentoj inter la koncernaj registaroj, veturis per aviadilo
dum 3 horoj, el Santiago, en Ĉilio, ĝis Viracopos, en la urbo Campinas, en
Brazilo, la bestego 3,6-tuna, en skatolego 5 metrojn alta, 3 metrojn longa, 2
metrojn larĝa kaj 5 tunojn peza. Tre delikate, ili permesis, ke Ramba dum 40
tagoj alkutimiĝu al la strikta ujo. Eĉ ne estis necese dormigi ĝin per
medikamento. Veterinaro akompanis ĝin kaj kamiono portis ĝin ĝis la Sanktejo de
Elefantoj Brazilo, en la ŝtato Mato Grosso, sub gardo de Trafik-Polico. La tuta
transporto kostis 600 000 realojn, havigitajn per donacoj. Ĉu ne bele?
La 53-jara Ramba estas maljunulino
suferanta de renmalsano kaj cikatroj pro miszorgado en cirko, kaŭzitaj de
feraj ĉenoj. Tio ne malhelpas, ke ĝi estu milda kaj afabla. Nun, ĝi povos vivi
en vastaj kampoj, kiel ĝi meritas, kune kun aliaj uloj samspeciaj, tre for de
homoj.
Mia amar-kora amiko komentis: ekzistas
multaj infanoj malsatantaj en la mondo. Estas vero.
Sed mi ne povas ne emociiĝi pro la savo
de Ramba.
Ni ne perdu la esperon je la homaro!
ResponderExcluirGentileza gera gentileza. Amor, cuidado, dignidade ... também. "...Se todos fossem iguais a você..." e toda essa trupe envolvida nesse projeto "... que maravilha seria viver..."
ResponderExcluirElefanto estas kreaĵo de Dio. Do meritas respekton kaj amon. Gratulon al ĝiaj bonfarantojn.
ResponderExcluirMi tute interkonsentas kun nia kara majstro, Passini.
ResponderExcluirCerte emociiga estas la savo de Ramba. Kaj la espero pri la savo de nia stranga speco...
ResponderExcluirBelo texto, que também me emociona. Bonito isso, o reconhecimento dos direitos dos animais.
ResponderExcluir