quinta-feira, 23 de dezembro de 2021

eu tenho um cão que chora

 


PSV - dez 2021


eu tenho um cão que chora

pelos séculos e milhas

que nos separam 

pranteia um lamento triste

intermitente

desconsolado

choro infantil da perda irremediável

da amarga desesperança

do abandono mais sombrio

diz o seu gemido

que a distância 

mesmo momentânea

o torna infeliz para todo o sempre

 

até que nos reencontramos

e o êxtase se restabelece

em forma de olhar e estremecimento

 

meu cão que chora tem alma de menino

será ele um pouco gente?

serei eu um pouco cão?


 

 

mi havas ploreman hundon

dum jarcentoj kaj mejloj

kiuj nin disigas

ĝi ploras malgajan lamenton

intermitan

senkonsolan

infanan ploron pro senrimeda perdo

pro amara senespero

pro plej ombra forlaso

ĝia ĝemado diras

ke la distanco

eĉ se momenta

faras ĝin malfeliĉa por ĉiam

 

ĝis ni rerenkontiĝas

kaj ekstazo refariĝas

en formo de rigardo kaj tremado

 

mia hundo plorema havas animon de knabo

ĉu ĝi estas iom homa?

ĉu mi estas iom hunda?

8 comentários:

  1. Dr. Paulo, meu amigo querido, que poema mais lindo falando dessa maravoilha que é o cão, seja meu, seja seu mas eles tem alma pura, pois o sentimento que eles nos dá, não tem preço. Parabéns.

    ResponderExcluir
  2. Ni ĉiuj havas homan hundon, kiu ploras aŭ kriis en si! Plorante pro sopiro... plorante pro emocio, plorante pro doloro... plorante pro amo... plorante pro indiferenteco... pro malsato... pro manko de empatio... plorante pro malĝojo... plorante pro neripareblaj perdoj ...sed ankaŭ ploru kun ĝojo, kun amo, ploru kun ESPERO. PLORANTE TIU FONTOJ KIAL viva fonto, kiu loĝas en ni! Iafoje ĝi ŝprucas, foje ĝi nur kuras kiel maldika strio de eta rivereto... persista... ĝi ne rezignas... ĝi gutas, serena... foje ĝi nur gutas...
    Tiu homo hundo! Ha, ĉi tiu hundo, ni konas nur iun, kiu amis bestan hundon!
    Mi havas hundon, foje beston foje homojn, kiuj insiste ploras en mi!

    ResponderExcluir
  3. Belega poemo!
    Nur hundoj instruas al ni fidelecon!



    ResponderExcluir
  4. A mais pura expressão do sentimento, sofrimento em poesia.

    ResponderExcluir
  5. Ele é muito gente, eu sou bastante cão. Emocionante o poema. Raro o poeta! Poema para toda a nossa família, adoradores de cães e gatos que somos.

    ResponderExcluir