Esta noite era preciso silêncio.
O manso silêncio do que não pode ser dito,
o vasto silêncio da grande noite,
a utopia de não haver no ar a menor vibração,
o verdadeiro repouso,
a ausência de qualquer coisa que lembre palavras.
Impossível.
As palavras não cessam,
mesmo em meio ao silêncio mais radical.
As palavras de dentro
não obedecem à ordem de silêncio.
Soam ininterruptas,
Indomáveis,
Incansáveis.
Ĉi tiun nokton necesus silento.
La milda silento de nedireblaj aferoj,
la vasta silento de granda nokto,
la utopio, ke ne troviĝas en la aero plej eta vibro,
la vera ripozo,
la foresto de io ajn, kio memorigas pri vortoj.
Neeble.
Vortoj ne ĉesas,
eĉ meze de plej radikala silento.
Internaj vortoj
ne obeas al ordonoj de silento.
Ili sonadas senĉese,
nedreseblaj,
senlacaj.
Mi tute scias pri tiu neceso! Belega poezio!
ResponderExcluirGratulojn pro chi valora poemo, kara amiko Paulo Vianna. R. P. NOGUEIRA, 061-99975-7150.
ResponderExcluirMi ĝojas pri la gratulinda poemo kaj pri la fakto, ke mi sukcesis vidi vivosigon de R. P. Nogueira!
ResponderExcluirTamen el kie venas poezio, se ne el la vasta silento de granda nokto?
ResponderExcluirKia mirinda vesperbildo igante poezian batalon inter silento kaj vortoj! Gratulon, kara poeto PSV!
ResponderExcluirBonega, mi nur silentas.
ResponderExcluirSimplesmente lindo!
ResponderExcluirBelega. Gratulon kara poeto
ResponderExcluirQue lindeza! Obrigada.
ResponderExcluir