há coisas que passam
como névoa branca
simplesmente se vão
em rumos de mistério
apenas acontece
um grito na rua
uma porta que bate
uma trovoada súbita
a findar o estio
apenas acontece
um pensamento triste
a sombrear a tarde
a risada aberta de uma criança
uma poça d’água na calçada
apenas acontece
um verso doce
escondido num poema breve
apenas acontece
não lhe peça explicação
aferoj pasas
kiel blanka nebulo
ili simple iras for
laŭ misteraj vojoj
simple okazas
krio surstrate
pordo kiu brue fermiĝas
subita tondropluvo
finanta la sekan sezonon
simple okazas
malĝoja penso
ombrumanta la vesperon
la larĝa rido de infano
akvoflako sur trotuaro
simple okazas
dolĉa verso
kaŝita en mallonga poemo
simple okazas
ne petu de ĝi klarigon
Ritme bela, tiu poemo memorigas nin, ke ĉio estas bagatelaǰo.
ResponderExcluirNur poeto havas okulojn por vidi la preterpasantajn aferojn.
ResponderExcluirVia poemo pensigas min pri kiom estas nia devo ĝui tion kion ni havas
ResponderExcluirLindo poema!
ResponderExcluirPaulo, amiko mia! Vi cxiam ludas bele kaj emocie kun la vortoj, gratulon pro tiu poemo, gxi profunde eniras en nia koro!
ResponderExcluir