terça-feira, 14 de agosto de 2012

JABUTICABAS NO PÉ



os mil olhos negros da jabuticabeira
sedutores
são macias pérolas negras
a rebentar de suco
e de lisas sementes
prescindem de galhos
nascem impacientes do tronco
ansiosos por conhecer pássaros
e ávidas bocas
sedentos de vida
redondos de prazer

mil nigraj okuloj de jhabutikabujo
sorchemaj
estas moletaj nigraj perloj
krevantaj pro suko
kaj pro glataj semoj
ili ne bezonas branchojn
ili naskighas malpacience el trunko
por tuj koni birdojn
kaj avidajn bushojn
ili soifas vivon
rondaj pro plezuro

3 comentários:

  1. Kia bongusta kaj dolcxa poemo! :)
    Dankon pro tia speciala frandajxo!
    Gratulon, poeto Paulo Sérgio Viana!
    Amike,
    Nazaré Laroca

    ResponderExcluir
  2. Os amigos esperantistas da Suécia, Noruega e alhures, será que conhecem jabuticaba? E a jabuticabeira, conhecem?

    ResponderExcluir