A VIDA É CURTA

Foi numa tarde de outono, luminosa e azul.

Era uma rua pedonal, com  gente alegre a  passear, num país de bons vinhos.

De um lado, o busto majestoso de um grande poeta.

Do outro, uma confeitaria  com doces de ovos e pães robustos.

Ao pé de mim, alguém  perguntou onde se podia tomar um refrigerante à base de cola.

Não soube responder.

Alguns passos adiante, li, colado a uma vitrine: “A vida é muito curta para se tomar vinho ruim.”

MALLONGA ESTAS LA VIVO

Ĝi okazis en aŭtuna posttagmezo, luma kaj blua.

Ĝi estis strato por piedirantoj, plena je gajaj homoj promenantaj, en lando de bonaj vinoj.

Unuflanke,  majesta busto de granda poeto.

Aliflanke, konfitejo kun dolĉaĵoj el ovoj kaj fortaj panoj.

Apud mi, iu demandis, kie oni povas preni kolaon.

Mi ne sciis respondi.

Kelkajn paŝojn antaŭe, mi legis ĉe montrofenestro: “La vivo estas tro mallonga por ke oni trinku malbonan vinon.”