DESPEDIDA

Sonhei. E o sonho meu      

à noite encheu de espanto o grande breu.

Eu vi. E o olhar sério

deixou-me em companhia do mistério.

Perdi. E nunca mais

há de nascer um dia como os tais.

Tão pouco. A vida, escassa,

mal deixa ver a sombra que perpassa.

Adeus. Tudo se finda.

Num canto da memória o aroma, ainda.

ADIAŬO

Mi sonĝis. Palpebrumo.

Pleniĝis per mirego la mallumo.

Mi vidis. Kaj mistero

nur restis ĉirkaŭ mi post la apero.

Mi perdis. Kaj ne plu

bluiĝos la ĉiel’ per sama blu’ .

Domaĝe. Tro rapide

la ombroj pasas fuĝe kaj misgvide.

Adiaŭ. Venis fino.

Aromo nur en la memorosino.