UM LIVRO VALIOSO

Um registro importante.

Recebo do Prof. Adilson Roberto Gonçalves, membro da Academia de Letras de Lorena/SP,  o bonito volume “Transformações na Terra das Goiabeiras”. A edição, de 2017, é dessa mesma instituição. O autor é Livre-Docente da Escola de Engenharia da cidade e cultor da boa literatura. Produz boa poesia e boa prosa, o que não deixa de ser incomum para um cientista da sua categoria.

O livro merece atenção por três motivos.

Primeiro, por ser um ato de amor à cidade. Durante anos, Adilson registrou no Jornal Guaypacaré suas crônicas recheadas de ideias de cidadão plenamente engajado – na melhor acepção da palavra. Textos leves e convidativos, para levar os lorenenses a refletir. Exemplos:

“(...) as queimadas constantes a céu aberto são atos de extrema leviandade e ignorância. Lorena está em um vale fechado pelas montanhas e o que aqui se queima, aqui se respira. Que o digam os pediatras conscientes e os pais preocupados(...)” (pg. 15)

“Nesta semana, um casal de filhotes de uma cadela abandonada na beira da rodovia, e adotada pelo vizinho, encontrou um lar adotivo, na capital, em casa de parentes meus. A cidadania se faz pela ação de cada um, mas com o mau exemplo do poder público fica mais difícil o convencimento e o envolvimento dos moradores da cidade.” (pg.129)

O segundo motivo refere-se ao cuidado  de preservar as ideias que circulam na comunidade. Se não se guardam, perdem-se. Este livro compila todas as crônicas que o autor escreveu semanalmente, durante alguns anos, no referido jornal. É um belo exemplo da importância de se guardar o pensamento bem elaborado.  É um patrimônio. Por falta de tais atitudes se diz que o Brasil é um país sem memória.

O terceiro motivo: a capa é bonita, a concepção, elegante, e a escrita, de truz. Adilson escreve com simplicidade, objetividade e perspicácia. Vai sempre ao ponto, com faz o químico que sabe a substância que quer obter com sua bem medida combinação de palavras.

VALORA LIBRO

Jen grava registro.

Mi ricevis de Prof-ro Adilson Roberto Gonçalves, membro de la Beletra Akademio de Lorena/SP la belan volumon “Transformoj en la Lando de Gujavarboj”. La eldono, en la jaro 2017,  estis de tiu sama institucio.  La aŭtoro estas Profesoro en la Inĝenierarta Lernejo en tiu urbo kaj kultivanto de bona literaturo. Li produktas bonan poezion kaj bonan prozon, kio nepre estas neordinara, se temas pri altnivela sciencisto.

La libro meritas atenton pro tri kialoj.

Unue, ĉar ĝi estas ago de amo al la urbo. Dum jaroj, Adilson registris per “Jornal Guaypacaré” siajn kronikojn plenajn de ideoj de civitano tute engaĝiĝinta – laŭ plej bona signifo de ĉi tiu vorto. Malpezaj, allogaj tekstoj, kiuj kondukas la Lorenanojn al cerbumado.  Ekzemple:

“(...) konstantaj bruloj en la kamparo estas agoj de ekstrema senrespondeco kaj nescio. Lorena situas en valo fermita inter  montaroj, kaj tion, kion oni bruligas ĉi tie, ĉi tie oni enspiras. Tion konfirmu konsciaj infankuracistoj kaj zorgemaj gepatroj (...)” (pĝ. 15)

“Ĉi-semajne, du idoj de hundino forlasita ĉe la bordo de ŝoseo, kaj adoptita de najbaro, ricevis adoptan hejmon, en la ĉefurbo, en la domo de miaj parencoj. Civitanecon oni faras per la agado de ĉiu aparta homo, sed la malbona ekzemplo de la publika povo faras pli malfacila la konvinkadon kaj la partoprenadon de la urboloĝantoj.” (pĝ. 129)

La dua kialo koncernas la zorgon konservi ideojn, kiuj cirkulas en la komunumo. Se oni ne konservas ilin, ili perdiĝas. Ĉi tiu libro kunmetas ĉiujn kronikojn, kiujn la aŭtoro verkis ĉiusemajne, dum kelkaj jaroj, en la menciita gazeto.  Tio estas bela ekzemplo pri la graveco, ke oni konservu bone ellaboritajn ideojn. Ĝi estas trezoro. Pro manko de tiaj agoj oni diras, ke Brazilo estas lando sen memoro.

La tria kialo: la kovrilo estas bela, la koncepto, eleganta, kaj la stilo, bonega. Adilson verkas simple, objektive kaj sagace. Li ĉiam atingas la celon, kiel faras ĥemiisto, kiu scias, kiun substancon li deziras havigi per sia bone mezurita kombinado de vortoj.