PSV - out. 2019
passou por mim e dobrou a esquina
célere indiferença
a assustar os pardais
e os artigos das vitrines
antes perfume
agora fumo
antes bater de asas
agora asfalto
poeira
ruído
lonjuras
só tem realidade o que transcorre
mas resta uma sombra indelével
ombro
ĝi preterpasis kaj turniĝis ĉe stratangulo
hasta indiferento
timiganta paserojn
kaj varojn en montrofenestroj
antaŭe parfumo
nun fumo
antaŭe flugilbatoj
nun asfalto
polvo
bruo
foro
reala estas nur tio kio estas okazanta
sed restas ia neforviŝebla ombro
Prizorgi ombron, nian kaj onian, estas tiom malfacile kiom nepre, urĝe, eĉ se ĝi preterpase foras. Iluzio: ĝi tamen daŭras, daŭras, daŭras.
ResponderExcluirOMBRO
ResponderExcluiria neforviŝebla ombro/ brua silento daŭra/ el ni forigas nin// kion volas ĝi/ ĉu faligi nin/ ĉu timigi nin?/ ĉu sekreta espero/ venu el malespero/ vekiĝo antaŭ la fin'?
Bela ilustração para um lindo poema, singelo e lindo.
ResponderExcluir