o retorno
PSV jul 2025
Muitos anos depois, voltou à praça.
O chão era outro, mais civilizado,
as luzes, brilhantes e muito brancas.
As pessoas voltavam para casa, para
encerrar o dia.
Não era sábado, em que os jovens
passeassem em busca de olhares.
A banca de jornal já não vendia
jornal,
os bancos de cimento já não tinham
anúncios
de um ingênuo comércio de outrora.
Não havia engraxates a propor brilho
aos pés.
Não soava a música alegre dos alto-falantes
e os carros passavam quase sem ruído.
Não se vendia algodão doce na esquina,
nem frapê na leiteria.
A praça era outra.
Só perduravam ele e a velha estátua,
no centro do largo.
Ambos atônitos.
la reveno
Post multaj jaroj, li revenis al
la placo.
La pavimo estis nun alia, pli
civilizita,
la lumoj brilaj kaj tre blankaj.
La homoj revenadis hejmen, por
fini la tagon.
Ne estis sabato, kiam gejunuloj
promenis, serĉe de rigardoj.
La ĵurnalbudo jam ne vendis
ĵurnalojn,
la cementaj benkoj jam ne
surhavis anoncojn
pri ia naiva iama komerco.
Ne troviĝis ŝuciristoj proponantaj helon al piedoj.
Laŭtparoliloj ne sonigis gajan muzikon
kaj aŭtomobiloj preterpasis preskaŭ senbrue.
Ne estis vendistoj de
koton-dolĉaĵoj,
nek laktofrostaĵo en la
laktovendejo.
Tiu estis alia placo.
Restis nur li kaj la malnova
statuo,
en la mezo de la placo.
Ambaŭ perpleksaj.
O retorno à praça é chocar o presente com o passado. Lindo poema, Paulo!
ResponderExcluirReveno tra la temptunelo al niaj pasintaj rememoraĵoj povas ne esti gratulindaj, se ni ne permesus ke la ĝuoj estu spiritaj. La realaĵoj ne ĉiam kongruas al niaj imagitaj pensoj. Tamen, iam la memoraĵoj estis realaj kaj daŭre plezurigas nin.
ResponderExcluirQue maravilha! Ler esse poema, foi música para os meus ouvidos!
ResponderExcluirLA REVENO é uma imersão em nossas próprias memórias. É uma viagem no tempo.
ResponderExcluirRecentemente visitei algumas regiões do bairro onde cresci e a décadas só visitava pontos específicos. Quanta transformação...
La preciza priskribo igas klara la bildon, kiu nin ravas. Nia elekto estas Inter esti malnova statuo aŭ la vekiĝinta poeto ene de ni. Bela beletraĵo!
ResponderExcluir.
Poemo kun parfumo de nostalgio! Tempo pasas; ĉio pasas. Ankaŭ ni pasas; tamen ni ne kredas tion.
ResponderExcluirMia kara amiko...estas plezuro legi viajn verkojn. Ĉi poemo estas revinda memoraĵo. La skribmaniero, la versoj, la vortoj kunportas nin al nia interna universo da travivaĵoj. Gratulon kara!
ResponderExcluir