OS GRANDES OLHOS

(a Fernanda Montenegro)

                                                                                                                                                                       

durante o dia ela brilha

seus grandes olhos interrogativos

percorrem o mundo e a alma dos admiradores

sua grande voz poderosa despeja palavras mágicas

que fazem cogitar os mais acomodados

e cortam a respiração dos afoitos

cada contido gesto seu  a  empurrar a  gente temerosa de pensar

de noite ela chora

desconsoladamente

chora por seus mortos e pela vida que se foi

chora longa e silenciosamente

um choro sem soluços,

sem lamento, 

brando riacho a lhe escorrer pela face

e  seus grandes olhos mareados mergulham fundo na escuridão do quarto

GRANDAJ OKULOJ

(al Fernanda Montenegro)

dumtage ŝi brilas

ŝiaj grandaj demandemaj okuloj

trairas la mondon kaj la animon de admirantoj

ŝia granda potenca voĉo verŝas magiajn parolojn

kiuj pensigas la plej akomodiĝemajn

kaj tranĉas la spiron de la tro aŭdacaj

ĉiu gesto ŝia puŝas homojn kiuj timas pensi

dumnokte ŝi ploras

senkonsole

ŝi ploras pro siaj mortintoj kaj pro la forpasinta vivo

ŝi ploras longe silente

senlamente

milda rivereto al ŝi fluas survizaĝe

kaj ŝiaj grandaj larmantaj okuloj funde plonĝas en la mallumon de dormoĉambro