O SAXOFONE

Do âmago de sucessivas noites,

entre estrelas pálidas e frágeis,

soavam as notas indefinidas

de um saxofone distante.

Estranhas melodias que nunca se repetiam,

às vezes escalas monótonas como mantras,

líquida música a pairar no breu.

Fiquei sabendo depois:

era aquele sopro musical,

puro vapor de som,

que afugentava o soturno voejar da morte

que rondava em círculos

e lançava silvos e saliva infecta,

ávida, voraz, impiedosa.

Abençoado saxofone.

SAKSOFONO

El la faῠko de sinsekvaj noktoj,

inter palaj, delikataj steloj,

sonadis nedifinitaj notoj

de fora saksofono.

Strangaj melodioj, kiuj neniam ripetiĝis,

foje gamoj monotonaj kiel mantroj,

likva muziko ŝvebanta en mallumo.

Poste mi eksciis:

tiu muzika blovado,

pura sonvaporo,

forigadis la ombran flugadon de morto,

kiu rondiradis

kaj ĵetadis siblojn kaj infektan salivon,

avida, vorema, senindulga.

Benata saksofono.