Acordou de cara amassada. Acabrunhado, olhou-se no espelho. A boca
cheia de espuma grunhiu:
- Hoje eu mudo de vida!
Tomou café, viajou de ônibus, leu jornal, dedilhou teclado.
O dia passou, a noite chegou.
Antes de deitar-se, olhou de novo o espelho.
- E aí?
- Primeiro de abril, primeiro de abril!
(01/04/2014)
PROMESO
Li vekiĝis kun
ĉifita vizaĝo. Malfeliĉa, li rigardis sin sur la spegulo. La buŝo ŝaῠmanta
grumblis:
- Hodiaῠ mi ŝanĝos mian
vivon!
Li trinkis kafon, veturis
per buso, legis ĵurnalon, klakis klavaron.
Pasis la tago, alvenis la
vespero.
Antaῠ ol enlitiĝi, li
denove rigardis la spegulon.
- Do?
- Unua de aprilo, unua de
aprilo!
(01/04/2014)
Ha! Kia bela mondo estus, se ni sukcesus efektivigi niajn promesojn por spirita kaj fizika mem-pliboniĝo...
ResponderExcluirDume, en alia 1a de aprilo, antaŭ 50 jaroj, studenta junularo, interalie ni mem, forfuĝadis meze al pezaj militbotoj. Promesoj pri Libero fiaske glitis interfingre. Longa malhela nokto! Bela rakonteto pri nia kolektiva tiama fiasko. Gratulon, Paŭlo!
ResponderExcluirSomos nós mesmos quem nos pregamos os piores Primeiros de abril. Muito bom, Paulo!
ResponderExcluirKia bedauro, cxu? Promesoj estas sxuldoj kaj sxuldoj neniam estas bona akirajxo por ni.
ResponderExcluirGratulon, kara.