Queria crescer na vida. Alugou um galpãozinho, montou uma oficina de
carros.
Precisava escolher um nome para a oficina, lembrou-se de um filme
antigo. A história ele já não recordava, mas lhe ficou na memória de menino o
nome imponente: Al Capone. Ficou sendo:
“Oficina Al Capone”.
Foi à falência em seis meses.
Passou o ponto a um primo, que deu uma arrumada na oficina e botou a
tabuleta: “Oficina São Cristóvão”. Por uns anos, o primo ganhou ali uns bons
trocados, estudou dois filhos e se aposentou pelo INSS.
AŬTOMOBILRIPAREJO
Li emis progresi. Li luprenis etan remizon kaj aranĝis aŭtomobilriparejon.
Li devis elekti nomon por la riparejo, kaj ekmemoris pri
antikva filmo. La historion li jam ne havis en la kapo, sed en la memoro de la iama
knabo restis impona nomo: Al Capone. Tiel fariĝis: “Aŭtoriparejo Al Capone”.
Li bankrotis post ses
monatoj.
Li transdonis la lokon al
kuzo, kiu plibonigis la riparejon kaj almetis tabulon: “Aŭtoriparejo Sankta
Kristoforo”. Dum jaroj, la kuzo enspezis tie sufiĉe da mono, edukis du idojn
kaj pensiiĝis per la registara asekuro.
Bonhumora rakonteto, kiu spegulas la ruzecon de la ordinaraj sortobatoj ...
ResponderExcluirSanktuloj ecx nerekte helpas cxiam...
ResponderExcluirGratulon.
O título bem que poderia ser Um milagre!
ResponderExcluir