Sopro frio pela fresta da janela.
Noite de inverno.
Escorrem pálidos pensamentos na parede do quarto.
Um pássaro sombrio resmunga perto, gutural.
Para além, severo silêncio.
A boca, precária, cala.
Hálito morno isento de palavras.
Paralíticas mãos.
Gesto nenhum, por inútil.
Mínima alma impotente.
Neste momento haverá um mendigo a morrer de frio em [alguma esquina.
Como adormecer o desalento?
maldormemo
Malvarma blovo tra aperturo fenestra.
Vintra nokto.
Palaj pensoj glitas sur la muroj de la dormoĉambro.
Ombra birdo grumblas proksime, guturale.
Transe, severa silento.
Senpova buŝo silentas.
Varmeta buŝodoro sen vortoj.
Paralizitaj manoj.
Nenia gesto, ĉar senutila.
Ĉi tiun momenton, certe iu almozulo frostmortas ĉe iu [stratangulo.
Kiel dormigi senesperon?
Uau! Primeiro a interjeição! A boca, precária, cala. As teclas idem!
ResponderExcluirNun mi koplodas eksklami ion minimume deca pri tiu genia poezia esprimo! Nu, mi diru, ke ĝi estas vere poezia esprimo 'tout court'. Ĉu sufiĉas? La buŝo, mankanta, silentas! Per metonimio, mi ankaŭ!
ResponderExcluir[Antaŭ ol komenti la poemon, mi ĝin legis laŭtvoĉe. Plezurege ambaŭlingve!]
ResponderExcluirDum suferoj regnos en nia mondo, Poezio deĵoros silente por krii en la koro de l' poetoj.
ResponderExcluirCerte viaj versoj ne varmigos tiujn, kiuj suferas pro la rigora vetero, see pensigos tiujn kiuj ilin legas...
"Senpova buŝo silentas."
ResponderExcluirTamen Poezio laŭte perlaboras
la panon, kiu nutras al ni la koron!
Tre korskua priskribo pri reala sento de kompato kune kun senkapablo helpi. Ni povas nur esperi, ke la arto de poezio iel influos la sentemon de la gejunuloj, kiuj ja kapablos agi finfine... Gratulon pro la bela poemo.
ResponderExcluirO último verso é um primor! Ótimo poema. Parece que vai terminar com a morte do mendigo, mas depois vem o desalento.
ResponderExcluir