segunda-feira, 19 de junho de 2023

eu tenho um amigo polonês

 

PSV - jun 2023


Eu tenho um amigo polonês. Somos amigos por carta: durante os mais de trinta dias necessários para que da Polônia chegue uma carta simples ao Brasil – e vice versa – temos tempo bastante para refletir no que escrevemos e no que haveremos de escrever. A paciência nutre a amizade.

 Há poucos dias recebi dele mais um envelope simpaticamente selado, contendo uma única folha de papel. Uma cartinha singela, a encher os dois lados da folha com uma caligrafia clara e bem comportada. Meu amigo é um sacerdote católico, octogenário e de sabedoria despojada:

“Imagine que eu sou sozinho, mas não aprecio a solidão. Por isso não vivo em solidão, mas entre os homens, e para os homens. As portas da minha casa estão sempre abertas para toda a gente. Encontrar pessoas é minha alegria. A velhice se deve viver entre pessoas e com pessoas. Não vivo numa gaiola.”

Cuidei de responder logo. Escrevi apenas:

“Cartas de papel, nos dias de hoje, são um exercício de poesia.”

Tenho um amigo polonês, e considero isso um privilégio.

 

 

Mi havas polan amikon. Ni estas amikoj per leteroj: dum pli ol tridek tagoj necesaj, por ke simpla letero alvenu el Pollando en Brazilon — kaj inverse — ni havas sufiĉe da tempo por pripensi tion, kion ni skribis, kaj tion, kion ni skribos. Pacienco nutras amikecon.

Antaŭ kelkaj tagoj mi ricevis de li unu plian koverton kun simpatia poŝtmarko, enhavantan unu solan paperfolion. Simplan leteron, kiu plenigis ambaŭ flankojn de la folio per klara, bonkonduta skribaĵo. Mia amiko estas katolika sacerdoto, pli ol okdekjara, kaj posedas senornaman saĝecon:

“Imagu, ke mi estas sola, sed mi ne ŝatas solecon, tial mi ne vivas sole, mi vivas inter homoj kaj por homoj. La pordoj de mia domo estas ĉiam malfermitaj por ĉiu homo. Mi ne vivas en kaĝo.”

Mi devis tuj respondi. Mi nur skribis:

“Paperaj leteroj, en la nuntempo, estas ia praktikado de poezio.”

Mi havas polan amikon, kaj mi konsideras tion privilegio.

6 comentários: