de repente
uma lágrima escorreu
do canto do olho esquerdo
uma única lágrima
enigmática e inesperada
sem qualquer tristeza
sem despedida
sem recordação
sem qualquer melodia
sem o aceno de um crepúsculo
sem a curva de uma montanha
sem uma fotografia antiga
rolou sobre as rugas duras da minha cara
ousada e independente
não sou doente dos olhos
apenas deixo abertos os canais
para que as lágrimas saiam
sempre que quiserem
subite
unu larmo glitis
el angulo de la maldekstra okulo
unu sola larmo
enigma kaj neatendita
sen malĝojo
sen adiaŭo
sen rememoro
sen ia melodio
sen sinmontro de krepusko
sen kurbo de montaro
sen malnova fotografaĵo
ĝi ruliĝis sur la malmolaj faldetoj de mia vizaĝo
aŭdaca kaj sendependa
mi ne estas malsana je la okuloj
mi nur lasas malfermitaj la kanalojn
por ke larmoj eliru
ĉiam kiam ili tion deziras
Mi konas alian larmon similan...
ResponderExcluirEmoção contida,poesia minimalista, primorosamente ilustrada pela elegância dessa lágrima sobre o verniz audacioso da maçã.
ResponderExcluirVerdadeira obra de arte! Parabéns, Poeta!
Tre trafa poezipeco!
ResponderExcluirDas mais belas, esta! Sentimentos fazem parte indissolúvel de nossa alma. Melhor aprender a lidar com eles que reprimi-los. Mas como às vezes é difícil...
ResponderExcluirTio estas poezio lukse bindita. Pura poezio. Ĝi diras ĉion per si mem, sen bezono de interpreto, eĉ sen bezono de vortoj (☺). Ĝi estas si mem: larmo kiu esprimiĝis, ĉar ĝi simple volis esprimiĝi, ruliĝi, vivi. La fakto en si estas pura poezio. La poeto simple lasis ĝin esti, simple faris la finprilaboron per vortoj. Gratulon!
ResponderExcluirPuro e doce... fiquei encantado com este!!!
ResponderExcluir