enquanto os homens
canhestramente
tentam construir flores artificiais
com ridículos resultados
a flor de cera
sobre a pedra fria
imita as flores artificiais dos homens
com irônica perfeição
VAKSO-FLORO
dum la homoj
fuŝe klopodas
konstrui artefaritajn florojn
kun ridindaj rezultoj
la vakso-floro
sur malvarma ŝtono
imitas artefaritajn florojn de homoj
Se via rigardo ne estus bone gvidata de viaj sentoj, tiaj floroj ne gajnus tiujn versojn...
ResponderExcluirGratulojn.
Delikata, ĉarma kaj pensiga poemo tre bele verkita.
ResponderExcluirKiaj mildaj floroj!
Gratulon, Poeto!
Majstre aranĝitaj versoj por paroli pri filozofiaĵo tre profunda! Gratulon, Paulo!
ResponderExcluirBelega poemo! Praviĝas la kvin krisignoj! Jes, kompreneble pensiga. Do... Ĉu iel, iu, ia rilato al iu artefarita lingva floro, perfekte naskiĝinta el ŝtonaj historiaj lingvoj, same belaj tamen, kara Paulo? Ho, bone! Ja ne eksplikiĝas floroj, poemoj, beleco!!!
ResponderExcluirSó agora consigo postar meu comentário: ótimo poema, Paulo! E a foto está belíssima!
ResponderExcluir