ESTÓICO

Preto, muito preto. Pele de sobra sobre os ossos. Olhos descaídos em duas fundas cavernas.

As pernas bambas e nem um gemido.

Levaram-no para exames radiológicos.

“Levanta a cabeça!” “Engole o contraste.” “Prende a respiração!” “Vira de lado.” “Agora de frente.” “Só mais uma vez.”

Quando não agüentou mais e ameaçou desabar, deram por findos os exames.

“O Senhor é forte, seu João! Não reclama de nada!”

“Fazer o quê, doutor? Faz parte do meu pacote...”

                STOIKA

Nigra, tre nigra. Tro da haŭto sur la ostoj. Duonfalintaj okuloj en du profundaj kavernoj.

Malfirmaj kruroj kaj eĉ ne unu ĝemo.

Oni kondukis lin al radiologiaj ekzamenoj.

“Levu la kapon!” “Englutu la kontrastaĵon.” “Ĉesigu  spiradon!” “Turnu vin.” “Nun, de fronte.” “Lastan fojon.”

Kiam li jam ne eltenis kaj minacis kolapsi, oni finis la ekzamenojn.

“Vi estas forta, S-ro Johano! Vi tute ne plendas!”

“Kion fari, doktoro? Tio estas parto de mia pakaĵo...”