PSV - 01/2020
deitou-se o rubro crepúsculo
sobre o amplo horizonte esparramado
incêndio de nuvens
intenso imenso
hipnótico
pássaros recolheram as asas
folhas quedaram imóveis nos galhos
o mar ardeu
homens estacaram nas calçadas
a contemplar assombrados a rútila cena
como o sol se pusesse em silêncio
uma criança perguntou
pai que diz o crepúsculo?
krepusko
kuŝis ruĝa krepusko
sur vasta disa horizonto
brulo de nuboj
intensa grandega
hipnota
birdoj kuntiris siajn flugilojn
folioj senmoviĝis sur
branĉoj
fajris la maro
homoj ekhaltis sur trotuaroj
mirplene komtemplante la helan luman
scenon
ĉar la suno subiris silente
infano demandis
patro kion diras la krepusko?
Estreia dos lápis de cor!!! "Sobre o amplo horizonte esparramado" é um lindo verso! Lindo poema. Parabéns, poeta!
ResponderExcluirVersoj kiuj fariĝas aŭtenta pentraĵo...
ResponderExcluirBele!
Denove mi dankas al vi tian donacon.
Intensa pentrajxo, aux mistika meditado en la eterneco. Sed la naiva demando de la infano revenigas nin al la nuna realo.
ResponderExcluirPatro, ĉu krepusko kaj aŭroro porĉiame sinsekvas? - redemandis infano ene de l' patra brusto? Suno revenis silente rideta...
ResponderExcluirMajesta poezia pentrajo mirinde laŭdas la gloron de Dio.
ResponderExcluirLindos os poemas, Paulo. Sensibilidade com belos retratos.
ResponderExcluir