domingo, 15 de janeiro de 2023

uma visita

 

PSV - jan 2023


Recebi uma visita da Sra. Cegueira. Mulher esguia, séria e de poucas palavras. Entrou, sentou-se na beira de uma poltrona da minha sala, girou os olhos pelo ambiente e indagou sem preâmbulos:

-  Quê tens olhado?

- Olho o mundo, os homens e alguns bichos.

- Quê tens visto?

- Alguma dor, alguma alegria.

- Quê pretendes?

- Olhar ainda um pouco mais, e ver melhor.

Ela esboçou um sorriso mínimo, que podia ser de ironia ou de comiseração.

- Não mereces. Podias ter olhado melhor, visto melhor. Mau uso tens feito dos olhos que te dei; merecias perdê-los. Mas, para teu consolo, encontrei hoje muitos que sequer olharam o mundo, os homens, os bichos. E nada viram, ao cabo. Assim, deixo-te ainda um pouco de olhos. Tem juízo, trata de olhar melhor, de ver o que importa.

- Que importa?

A Sra. Cegueira deu um suspiro de desencanto, levantou-se, e saiu com passos silenciosos, sem se despedir.

 

VIZITO

 

Mi akceptis viziton de S-ino Blindo. Svelta, serioza, vortŝparema virino. Ŝi envenis, sidiĝis sur la rando de fotelo en mia vizitĉambro, rapide promenigis la okulojn tra la ĉambro kaj demandis, sen enkondukaj esprimoj:

- Kion vi rigardas?

- Mi rigardas la mondon, la homojn, kaj kelkajn bestojn.

- Kion vi vidas?

- Iom da doloro, iom da ĝojo.

- Kion vi intencas?

- Rigardi ankoraŭ iom pli, kaj pli bone vidi.

Ŝi apenaŭ montris diskretan rideton, kiu povus esti ironia aŭ kompata.

- Vi ne meritas. Vi povus rigardi pli bone, vidi pli bone. Malbonan uzon vi faradas de la okuloj, kiujn mi donis al vi; vi meritus perdi ilin. Sed por via konsolo, mi renkontis hodiaŭ multajn homojn, kiuj eĉ ne rigardis la mondon, la homojn, la bestojn. Kaj fine ili nenion vidis. Do, mi lasas al vi ankoraŭ por iom da tempo okulojn. Estu pli saĝa, klopodu rigardi pli bone, vidi tion, kio gravas.

- Kio gravas?

S-ino Blindo suspiris elreviĝe, stariĝis kaj foriris per silentaj paŝoj, sen adiaŭo.

5 comentários:

  1. Gosto desse jeito especial de ressignificar a dor. São lições deixadas pela Sabedoria.
    Obrigada, meu querido amigo!
    Deus o abençoe.

    ResponderExcluir
  2. Nossa, que lindo! Parabéns, continua afiado na escrita. Lindo....

    ResponderExcluir
  3. Quanta reflexão nesse conto . Gratidão por nos abrir os olhos.

    ResponderExcluir
  4. Efika legado por tiuj, kiuj, kiel mi, suferas de glaŭkomo. La vivo estas kiel bruna sukero... ĝi estas dolĉa sed ĝi estas malmola.

    ResponderExcluir
  5. Belega kaj kortuŝa via rakonto! Mi kopias la vortojn de Saramago: “Por que foi que cegámos, Não sei, talvez um dia se chegue a conhecer a razão, Queres que te diga o que penso, Diz, Penso que não cegámos, penso que estamos cegos, Cegos que veem, Cegos que, vendo, não veem”, (José Saramago)

    ResponderExcluir