Ganhou sua primeira máquina digital, um modelo simples, e saiu a clicar as coisas do mundo. Primeiro as flores, que são escandalosamente belas; depois as árvores serenas; os pássaros ariscos; as janelas, atrás das quais há tanta vida; a água; o fogo. Um dia percebeu que os rostos sérios eram mais fotogênicos que os risonhos. E flagrou os velhos, as crianças, os ricos, os pobres, as grávidas e os atarefados feirantes a vender peixes, tomates e pasteis nas ruas. Com sua assombrosa máquina, descobriu que se podia ver o mundo com outros olhos.
Algum tempo depois, descobriu que se pode ver a vida com outros olhos.
Mazara del Vallo, agosto 2012
ALIAJ OKULOJ
Li gajnis sian unuan ciferecan
fotilon, ian simplan modelon, kaj li komencis foti la aĵojn en la mondo. Unue
la florojn, kiuj estas skandale belaj; poste la serenajn arbojn; la fuĝemajn
birdojn; la fenestrojn, post kiuj kaŝiĝas tiom da vivo; akvon; fajron. Unu tagon li rimarkis,
ke seriozaj mienoj estas pli taŭgaj por fotiĝo ol la ridaj. Kaj li kaptis
maljunulojn, infanojn, riĉulojn, malriĉulojn, gravedulinojn kaj laboremajn
stratvendistojn, kiuj vendas fiŝojn, tomatojn kaj pasteĉojn. Per sia mirinda
maŝino li malkovris, ke oni povas vidi la mondon per aliaj okuloj.
Iom poste, li malkovris, ke oni povas
vidi la vivon per aliaj okuloj.
Mazara Del Vallo, aŭgusto 2012
O conto curto é um gênero difícil. Dizer tudo isso em tão poucas palavras é uma arte que merece ser cultivada. Lindo mesmo, Paulo.
ResponderExcluirMuito bom esse miniconto. A sua especial narratividade discursiva permite-nos uma prazerosa leitura do cotidiano.
ResponderExcluir