VENTO

 

 

há lugares do mundo em que o vento sopra sempre na mesma direção

são ventos obstinados  que zunem monotonamente as mesmas notas sibilantes

por tempo inesgotável

e tocam as folhas e as poeiras

e inclinam os galhos das árvores

e empurram a chuva

e as ondas do canal

e as vozes das crianças

e dos velhos que descansam em bancos de madeira

antiquíssimos ventos incansáveis

que vencem  tudo que é rijo

e a tudo submetem com sua insistência milenar

 

e no entanto é possível caminhar contra o vento

desafiar sua lufada

receber cisco nos olhos

gelhas na pele

secura na garganta

e ter como recompensa apenas o ingênuo prazer do próprio passo

 

VENTO

ekzistas lokoj en la mondo kie la vento blovas ĉiam unudirekte

ili estas obstinaj ventoj kiuj zumas monotone per samaj siblaj sonoj

dum neelĉerpebla tempo

kaj peladas foliojn kaj polvon

kaj klinadas arbobranĉojn

kaj puŝadas  pluvon

kaj la ondojn sur la kanalo

kaj la voĉon de infanoj

kaj de maljunuloj kiuj ripozas sur lignobenkoj

tre antikvaj senlacaj ventoj

kiuj venkas ĉion rigidan

kaj ĉion submetas per sia multjarmila insistado

 

kaj tamen eblas paŝi kontraŭ la vento

defii ĝian frapadon

akcepti polverojn sur la okulojn

sulkojn en la haŭton

sekecon en la gorĝon

kaj ricevi kiel rekompencon nur la naivan plezuron de la propra paŝo