em meio às luzes que boiavam inquietas
o navio partiu
em plena noite
como um imenso paquiderme
percorreu a curva lenta do porto
e sumiu além
eu estava por perto
e vi as despedidas
nenhum dos meus agitava os lenços brancos
no navio
ou no cais
mas eu senti a melancolia da despedida
por que hei de sentir a melancolia de todas as despedidas do mundo?
Palermo, agosto 2012
ADIAŬOJ
meze de
lumoj, kiuj flosis malkviete
foriris
la ŝipo
en
plena nokto
kiel grandega
pakidermo
ĝi
laŭiris la malrapidan kurbon de la haveno
kaj
transen malaperis
mi
ĉeestis
mi
vidis la adiaŭojn
neniu
mia familiano svingis blankan tukon
en la
ŝipo
aŭ sur
la kajo
sed mi
sentis la melankolion de adiaŭo
kial
mi devas senti la melankolion de ĉiuj adiaŭoj en la mondo?
Palermo,
aŭgusto 2012
Ótima na forma e na ideia! Belíssima, diriam os italianos, hão de dizer os esperantistas, dizemos nós, os privilegiados que conhecemos o poeta.
ResponderExcluir