PSV - 2019
Espelho, amigo verdadeiro,
Tu refletes as minhas rugas,
Os meus cabelos brancos,
Os meus olhos míopes e cansados.
Espelho, amigo verdadeiro,
Mestre do realismo exato e minucioso,
Obrigado, obrigado!
Mas se fosses mágico,
Penetrarias até o fundo deste homem triste,
Descobririas o menino que sustenta este homem,
O menino que não quer morrer,
Que não morrerá senão comigo.
O menino que todos os anos, na véspera de Natal,
Pensa ainda em pôr os seus chinelinhos atrás da porta.
Manuel Bandeira
KRISTNASKAJ VERSOJ
Spegulo, vera amiko,
Vi reflektas miajn haŭtajn sulkojn,
Miajn blankajn harojn,
Miajn miopajn, lacajn okulojn.
Spegulo, vera amiko,
Majstro de preciza, detala realismo,
Dankon, dankon!
Sed se vi estus magia,
Vi penetrus ĝisfunde en ĉi tiun tristan
homon,
Vi malkovrus la knabon, kiu subtenas
tiun homon,
La knabon, kiu ne emas morti,
Kiu nur mortos kun mi.
La knabon, kiu ĉiujare, en la antaŭtago
de Kristnasko,
Ankoraŭ pensas meti siajn pantofletojn
malantaŭ la pordon.
(Poemo aüskultebla per
Belega, kiel ĉiam! Dankon!
ResponderExcluirÓtimo Bandeira, mas declamação do Paulo em Esperanto está magnífica!!! Ótima ilustração!
ResponderExcluirBoa lembrança de Bandeira.
ResponderExcluir