Comprei uma luz para as palavras. Uma simpática lanterninha portátil, pouco maior que um dedo da mão. Derrama uma calma luminosidade leitosa sobre o livro que percorro, palavra após palavra, e deixa as letras amistosamente visíveis. Se eu quiser, ela também pisca, mas eu dispenso essa animada brincadeira. Pode ser recarregada, sempre que a luz começa a desmaiar.
As palavras precisam de luz. Meus olhos cansados precisam de luz. O livro precisa de luz. Também as palavras são recarregáveis e é preciso evitar o desmaio das palavras na penumbra do mal-entendido. Há que evitar a desvalorização do livro e da palavra escrita, semente de pensamento. Nascemos para pensar, e alguma luz é imprescindível para dar vida às palavras.
lumo
Mi aĉetis lumon por la vortoj. Simpatian porteblan eletran lampon, iom pli grandan ol manfingro. Ĝi verŝas trankvilan laktecan lumon sur la libron, kiun mi esplore rigardas, vorto post vorto, kaj ĝi igas la literojn amike videblaj. Se mi volus, ĝi ankaŭ entuziasme blinkus, sed mi malbezonas tian ludon. Oni povas reŝargi ĝin, kiam la lumo komencas sveni.
Vortoj bezonas lumon. Miaj lacaj okuloj bezonas lumon. Libro bezonas lumon. Ankaŭ vortoj estas reŝargeblaj, kaj necesas eviti la svenon de vortoj en la duonlumo de miskomprenoj. Necesas eviti senvalorigon de libro kaj de skribita vorto, semo de penso. Ni naskiĝas por pensi, sed iom da lumo estas nepre necesa por vivigi vortojn.
