sábado, 22 de junho de 2019

TEMPO DESNECESSÁRIO

Foto PSV 2016


Numa ilha remota, a poucos metros do Polo Norte, deram os ilhéus de se rebelar contra o tempo. Há lá longuíssimos dias, que é como se não anoitecessem, e dias curtíssimos, que é como se não clareassem. Relógios não servem para quase nada além de transformar os passos dos homens em algarismos. “Boa noite” e “Bom dia” significam pouco mais que um suspiro, assobio, bocejo. O domínio da luz e da sombra pertence ao silêncio e à música. O marulho ignora o tempo; os pássaros migram sem consciência dele; há ali rochedos eternos; e peixes gelados. 
Têm sua razão os ilhéus. De nada lhes serve a medida do tempo. Querem ser livres. 
Gostaria eu de me mudar para uma ilha remota, a poucos metros do Polo Norte.
(Ver: https://brasil.elpais.com/brasil/2019/06/18/internacional/1560882835_445270.html )


NENECESA TEMPO

En fora insulo, kelkajn metrojn for de la Norda Poluso, subite insulanoj decidi ribeli kontraŭ la tempo. Tie estas longegaj tagoj, kvazaŭ neniam noktiĝantaj, kaj tagoj mallongegaj, kvazaŭ neniam tagiĝantaj. Horloĝoj taŭgas por preskaŭ nenio, krom transformi la homajn paŝojn en algarismojn. “Bonan tagon” kaj “Bonan nokton” signifas nur iom pli ol suspiro, fajfo, oscedo.  La regno de lumo kaj ombro apartenas al silento kaj al muziko. La mara bruetado spitas la tempon; birdoj migras sen konscio pri ĝi; troviĝas tie rokoj eternaj; kaj glaciaj fiŝoj.
Pravas la insulanoj. Neniel utilas al ili mezurado de tempo. Ili volas esti liberaj. Mi emus translokiĝi al fora insulo, kelkajn metrojn for de la Norda Poluso. 
(Apud ĵurnala raporto: https://brasil.elpais.com/brasil/2019/06/18/internacional/1560882835_445270.html )

aventura

Foto PSV 2019




Também no inverno floresce
a flor de beleza pura.
Qualquer tempo favorece
quando a vida é uma aventura.


Ankaŭ dum vintro ekfloras
belaĵoj en la Naturo.
Ĉia vivtempo favoras
se viglas vivaventuro.

inverno

Serra da Mantiqueira
Foto PSV 2018


às doze horas e cinquenta e quatro minutos
da última sexta feira
começou o inverno
desde então as folhas secam
os homens secam  
enrubesce o poente
emurchece o desejo
a névoa invade as manhãs e as mentes frientas
o som se propaga mais nítido e com ele a melancolia
as videiras entristecem a lucubrar o próximo vinho
há cristais invisíveis no ar
há um vento que carrega sombras
há vontade de acender a chama que aqueça mãos e dúvidas
o inverno é lanoso
avesso ao riso
introverso
cismático
reservado
esquivo
dissimulado
mas como é sedutor o inverno



vintro

je la dek-dua horo kaj kvindek kvar minutoj
de la lasta vendredo
komenciĝis la vintro
ekde tiam sekiĝas folioj
sekiĝas homoj
ekruĝas la krepusko
ekŝrumpas la deziro
nebulo invadas malvarmajn matenojn kaj mensojn
sono iras pli forte tra la aero kaj kun ĝi melankolio
vitejoj malĝoje konjektas la proksiman vinon
troviĝas nevideblaj kristaloj en la ĉielo
vento portas ombrojn
ekestas emo bruligi flamon por varmigi manojn kaj dubojn
vintro estas laneca
malinklina al rido
introspekta
revema
rezerviĝema
fuĝema
malsincera
sed kiel alloga estas la vintro