Entre os galhos mais altos, vicejava
um fruto, entre os frutos o mais nobre.
E dessa rica seiva, retirava
o suco doce que do solo sobre.
E à chuva e à luz do sol, que tudo encobre,
crescia o fruto e aos
poucos madurava.
Tornando valiosa a gota pobre,
em pura vida, assim, a transformava.
Um dia um vento forte, inesperado,
em fúria sacudiu o galho leve,
até que o teve todo desfolhado.
Em luta desigual, não se conteve:
soltou-se de seu
galho, desolado,
aquele lindo fruto, vida breve.
“VITA BREVIS”
Inter branĉoj plej altaj, frukto staris,
kaj inter fruktoj estis ĝi plej rara.
Kaj el la arbosuko ĝi refaris
la dolĉan fruktan sukon,
senkompara.
Kaj tuj la pluvo kaj la sun´ bonfara
por maturiĝo al la frukto paris.
Ĉar nobla kreskis tiu frukto kara,
en ĝi abunda vivo malavaris.
Sed vento kruda kaj neatendata
el la ĉiel´ , fortega, sin eklevis,
kaj skuis la branĉaron, senkompata.
La juna, bela frukto tiam krevis,
ĉar ne rezistis al la vento bata.
Defalis ĝi tro frue. “Vita brevis”.