(a Fernanda Montenegro)
durante o dia ela brilha
seus grandes olhos interrogativos
percorrem o mundo e a alma dos
admiradores
sua grande voz poderosa despeja
palavras mágicas
que fazem cogitar os mais acomodados
e cortam a respiração dos afoitos
cada contido gesto seu a
empurrar a gente temerosa de
pensar
de noite ela chora
desconsoladamente
chora por seus mortos e pela vida que
se foi
chora longa e silenciosamente
um choro sem soluços,
sem lamento,
brando riacho a lhe escorrer pela
face
e seus grandes olhos mareados mergulham fundo na
escuridão do quarto
GRANDAJ OKULOJ
(al Fernanda
Montenegro)
dumtage ŝi brilas
ŝiaj grandaj demandemaj okuloj
trairas la mondon kaj la animon de admirantoj
ŝia granda potenca voĉo verŝas magiajn parolojn
kiuj pensigas la plej akomodiĝemajn
kaj tranĉas la spiron de la tro aŭdacaj
ĉiu gesto ŝia puŝas homojn kiuj timas pensi
dumnokte ŝi ploras
senkonsole
ŝi ploras pro siaj mortintoj kaj pro la forpasinta vivo
ŝi ploras longe silente
senlamente
milda rivereto al ŝi fluas survizaĝe
kaj
ŝiaj grandaj larmantaj okuloj funde plonĝas en la mallumon de dormoĉambro
