Foi numa tarde de
outono, luminosa e azul.
De um lado, o busto
majestoso de um grande poeta.
Do outro, uma
confeitaria com doces de ovos e pães
robustos.
Ao pé de mim, alguém perguntou onde se podia tomar um refrigerante
à base de cola.
Não soube responder.
Alguns passos adiante,
li, colado a uma vitrine: “A vida é muito curta para se tomar vinho ruim.”
MALLONGA
ESTAS LA VIVO
Ĝi
okazis en aŭtuna posttagmezo, luma kaj blua.
Ĝi estis strato por piedirantoj, plena je gajaj homoj
promenantaj, en lando de bonaj vinoj.
Unuflanke, majesta
busto de granda poeto.
Aliflanke, konfitejo kun dolĉaĵoj el ovoj kaj fortaj panoj.
Apud mi, iu demandis, kie oni povas preni kolaon.
Mi ne sciis respondi.
Kelkajn paŝojn antaŭe, mi legis ĉe montrofenestro: “La vivo
estas tro mallonga por ke oni trinku malbonan vinon.”
