Vale a pena assistir a “O Último Azul”, de Gabriel Mascaro. O filme é mais um bom lançamento do cinema brasileiro. Trata do que move os seres humanos: o desejo. Sensato ou disparatado, não se vive sem ele. Pode conduzir a uma vida plena e satisfatória, ou ao abismo da insensatez. O desejo é nossa combustão.
Todo mundo concorda que cada pessoa tem o direito de seguir seu próprio caminho. Chama-se “livre arbítrio” – embora haja que conteste a “liberdade” dessa escolha, já que as pressões do inconsciente são poderosas. No entanto, em relação aos idosos, a sociedade com frequência impõe severos limites ao desejo. Ao velho se quer proibir tudo, como se ele tivesse voltado a ser criança: o velho perde o direito ao desejo.
Em “O Último Azul”, Teresa (a maravilhosa atriz Denise Weinberg), de 77 anos, decide manter seus desejos, contra tudo e contra todos. Inicialmente, ela quer simplesmente voar; depois, apenas viver em liberdade, e sem fraldas. Fará escolhas acertadas? Quem tem o direito de julgá-la?
Tudo acontece num grandioso cenário amazônico, que dá ao conto belíssima atmosfera, onírica e misteriosa. Como são os desejos humanos.
LA LASTA BLUO
Indas spekti “La Lasta Bluo”, de Gabriel Mascaro. Ĉi tiu filmo estas unu plia bona lanĉo de la brazila kinarto. Ĝi temas pri tio, kio movas la homojn: la deziro. Prudenta aŭ sensenca, oni ne vivas sen ĝi. Ĝi povas konduki al vivo plena kaj kontentiga, aŭ al abismo de frenezo. La deziro estas nia brulaĵo.
Ĉiuj konsentas, ke ĉiu homo rajtas sekvi sian propran vojon. Oni nomas tion “libera elektopovo” — kvankam iuj kontestas la “liberecon” de tia elekto, ĉar la premoj de la nekonscio estas potencaj. Tamen, rilate al maljunuloj, la socio ofte surmetas severajn limojn al deziro. Al maljunulo oni emas ĉion malpermesi, kvazaŭ li denove refariĝus infano: maljunulo perdas sian rajton al deziro.
En “La Lasta Bluo”, la 77-jara Teresa (la mirinda aktorino Denise Weinberg) decidas konservi siajn dezirojn, kontraŭ ĉio kaj kontraŭ ĉiuj. Komence, ŝi simple volas flugi; poste, nur vivi libera kaj sen vindaĵoj. Ĉu ŝi faros prudentajn elektojn? Kiu rajtas juĝi ŝin?
Ĉio okazas meze de grandioza amazonia scenejo, kiu donas al la rakonto belegan etoson, sonĝecan kaj misteran. Tiaj estas la homaj deziroj.
