sem alimento ela me agradece
sem passeio ela me afaga
sem banho ela me beija
sem calor ela me roça
esqueço ela recorda
ignoro ela convoca
penso ela contempla
olhar estrábico de afeto
passinhos miúdos de carinho
imenso puro amor inconsciente
quisera ser capaz de amor assim
HUNDINA AMO
sen manĝo ŝi min dankas
sen promeno ŝi min milde tuŝas
sen bano ŝi min kisas
sen varmo ŝi min frotas
mi forgesas ŝi memorigas
mi ignoras ŝi alvokas
mi pensas ŝi kontemplas
straba rigardo de estimo
etaj paŝoj de karesemo
ega pura amo senkonscia
mi revas iam povi tiel ami
Plaĉa percepto de kuneco bele kaptita ambaŭlingve
ResponderExcluirTre plaĉas al mi via poemo kortuŝa. Kia bela hundo! Dankegon!
ResponderExcluirGratulojn, PSV! Kiel Manuel Bandeira, via poezia rigardo pentris per mildaj vortoj kortusxan portreton de hundinanimo.
ResponderExcluirPor todas as razões, nem preciso dizer que gostei muito!!! "Olhar estrábico de afeto" é um verso surpreendente! Poesia boa é a que surpreende o leitor. Mas penso que este amor é consciente, não tenho dúvidas a respeito da consciência dos cães. Chama-se mesmo Amor.
ResponderExcluirTre kortuŝa poemo. Mi amas domajn bestojn. Mi jam havis multajn da hundoj kaj katoj, sed nun mi havas nur 2 katoj. Ili estas tre amindaj kiel via bela hundino. Kisojn!!!!
ResponderExcluir