São boas as palavras que
dizem,
cajado na mão dos
peregrinos;
poderosas
as que silenciam,
lufada
na face dos peregrinos.
São
boas as palavras que soam,
mel
na boca dos peregrinos;
sólidas
as que pairam,
silvo
no anoitecer dos peregrinos.
São
boas as palavras que ensinam,
sandálias
sob os pés dos peregrinos;
purificadoras
as da dúvida,
aves
migratórias no céu dos peregrinos.
Há
palavras para os pés,
para
os olhos,
para
o coração.
Mas
não há peregrinação sem palavras.
PILGRIMADO
Estas bonaj la vortoj,
kiuj diras,
bastono en la mano de
pilgrimantoj;
potencaj tiuj, kiuj
silentas,
blovo sur la vizaĝon de
pilgrimantoj.
Estas bonaj la vortoj,
kiuj sonas,
mielo en la buŝo de
pilgrimantoj;
solidaj tiuj, kiuj ŝvebas,
siblo en la vesperiĝo de pilgrimantoj.
Estas bonaj la vortoj,
kiuj instruas,
sandaloj sub la piedoj de
pilgrimantoj;
purigaj tiuj, kiuj
pridubas,
migrantaj birdoj sur la
ĉielo de pilgrimantoj.
Ekzistas vortoj por la
piedoj,
por la okuloj,
por la koro.
Sed ne eblas pilgrimado sen vortoj.
Bele kaj koncize la poeto montras al ni la ŝlosilon de nia
ResponderExcluirvojirado. Gratulon!
Há versos perfeitos, para a felicidade dos poetas e seus leitores: "aves migratórias no céu dos peregrinos"!!! Lindo poema! Vai pro livro!
ResponderExcluirEste comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirSimile poetoj kaj pilgrimantoj estas amantoj de vortoj. De silentoj. De surprizoj de simboloj disaj sur nia vojo.
ResponderExcluir