sexta-feira, 1 de maio de 2020

Ciúme

Foto PSV - abr. 2020

    
A lua nova, discreta
lamenta enquanto passeia:
“Toda essa gente poeta
só faz verso à lua cheia...

Eu me esforço, cada dia,
a cada volta que eu dou,
mas se cresço em demasia,
lua nova já não sou.“

Veio o poeta da trova,
teve pena da pequena,
fez um verso à lua nova
e outro verso à lua plena.


Ĵaluzo

La nova luno, diskreta,
plendas dum sia promeno:
”Ĉia inspiro poeta
versas nur al luna pleno.

“Mi rondiras, daŭre, kure,
ĉirkaŭ la Tero kaj Suno,
sed se mi kreskas, nature,
mi jam ne estas novluno...”

Kvarversisto romantika
kompatis pri la senpova.
Rezultis verko distika
- granda vers’ kaj verso nova.

7 comentários:

  1. La nova luno estas tre ĉarma kaj inspiroplena; inda je via bela omaĝo, Poeta!
    Ankaŭ mi estas lunamanto, kaj verkis versaĵetojn pri ĝi:

    Estas fakto / Dio bildigas /ĉiun monaton/ lumboaton /sur senstelan riveron /de l'nokto nigra. / Kaj do mi nepre /enboatiĝas /por remi sencele/ ĝis feliĉa/mateniĝo.
    https://nazarelaroca.blogspot.com/2012/09/lua-de-setembro-septembra-luno.html

    ResponderExcluir
  2. O Poeta da Trova brilha como nunca!!! Ótima ideia poética! Lindo mesmo!

    ResponderExcluir
  3. Ĉiam impresigas min la rafinita lerto krei saman poemon en ĉiu aparta lingvo. Krome, la originaleco de la poemo estas dialogo tiom intima, kvazaŭ de nura sama rolulo.

    ResponderExcluir
  4. Que lindo poema, Paulo!
    Teatraliza-lo seria incrível!

    ResponderExcluir