na pálida tarde de sábado
três homens sentados na calçada
são homens pobres e bêbedos
a julgar pelos andrajos
pela garrafa de cerveja quente
que a cada um fornece goles cáusticos
são felizes
com suas feições sérias
compenetradas
enquanto trocam ideias de duvidosa gravidade
não há ninguém na rua
além dos três homens na calçada
e sua garrafa
de quando em quando passa um carro
um cão peregrino
uma lufada de ar
todos ignoram aquela assembleia inusitada
de que falam não importa
falam de nada
basta que tenham consigo
a mais antiga das humanidades
- a comunhão
en pala sabata posttagmezo
tri viroj sidas sur trotuaro
ili estas malriĉaj ebriaj viroj
se oni konsideras iliajn ĉifonajn vestojn
la botelon kun varma biero
kiu al ĉiu liveras kaŭstikajn glutojn
ili estas feliĉaj
kun siaj seriozaj mienoj
severaspektaj
dum ili interŝanĝas ideojn de dubinda graveco
neniu troviĝas sur la strato
krom la tri viroj sur trotuaro
kaj ilia botelo
iam kaj iam preterpasas aŭto
pilgrimanta hundo
aerblovo
ĉiuj ignoras tiun nekutiman kunsidon
ne gravas pri kio ili parolas
ili parolas pri nenio
sufiĉas ke ili havas kun si
la plej antikvan homecon
- la komunecon
Já sentíamos falta de um belo poema como este no blog do poeta. E acompanhado de ilustração! A despeito das "feições sérias", as ideias São de "duvidosa gravidade"! Muito bom mesmo!
ResponderExcluirKvankam la trista scenejo, la espero de'l poeto parolas pri komuneco por konkludi lian rimarkon...
ResponderExcluirPoezio necesas!
Dankon!
Que lindeza de poema! Toca nas sensações!! Ilustração muito linda!!
ResponderExcluirEste comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirBonege, ĉi tiun mi komprenis unualege ;-). Karlo Bat.
ResponderExcluirTre bela mensagxon, mi plaudas vin
ResponderExcluirLetras que parecem música... :-)
ResponderExcluirPoezieco kaj portreto de vivmomento havas nedubindan gravecon se paroli pri 'kronikaĵo', kies majstroj en Brazilo estas Drummond, Rubem Braga, Paulo Mendes Campos, Fernando Sabino. BV. aldoni Paulo Viana al tiu nekompleta listo!
ResponderExcluirMi tre ŝatas la priskribon de la sceno kaj la konkludon, ke kunestado estas ĉiam la plej bona antidoto kontraŭ malriĉeco, mizero kaj deprimiĝo
ResponderExcluirBela kaj vere homarana poemo! Dankon, Poeto!
ResponderExcluirMilda koro de poeto ĉiam trovas kaŝitan belecon en la plej simplaj bildoj de la vivo.
ResponderExcluirĈiuj ni kaŝas iun, kiu meritas esti disvastigata.
ResponderExcluirLa bela sento de tiuj homoj estas lernado kaj meditado por ni... Ĉu ili elektis tiun vivadon, aŭ la vivado elektis ilin?.