Não digas “tenho”.
Tens acaso as ondas do mar?
Não digas “guardo”.
Conservas acaso o bruxulear do
crepúsculo?
O mundo é fugidio.
Nada possuis além do vazio.
Tudo gira à tua volta, inapreensível.
Cabe a ti pairar.
Cabe a ti olhar e ver.
E, acaso, compreender.
O que recebes é um convite,
aceita-o com humildade.
É tudo.
É quanto basta.
POSEDO
Ne diru “mi havas”.
Ĉu vi havas la marondojn?
Ne diru “mi konservas”.
Ĉu vi konservas la tremetantan lumon de krepusko?
La mondo estas fuĝema.
Vi nenion posedas krom
la malpleno.
Ĉio rondiras ĉirkaῠ vi, nekaptebla.
Koncernas vin ŝvebi.
Koncernas vin rigardi kaj vidi.
Kaj, eventuale, kompreni.
Vi ricevas inviton,
akceptu ĝin humile.
Tio estas ĉio.
Tio sufiĉas.
Profundo e introspectivo.
ResponderExcluirBela maniero montri la relativecon de la vivo kaj permesi al via koro plorkanti la doloron de la perdoj.
ResponderExcluirDio vin benu, amiko.
Dio benu vin, Paŭlo, kaj donu ankaŭ forton por ke vi "posedu" la pacon en via dolĉa kaj brila animo...
ResponderExcluirIom melankolie (kompreneble!) via belega poemo brile kantas la leĝon de la nerestado! Al mi tre plaĉas filozofiaj poemoj...
ResponderExcluirGratulon, kara Poeto!
La neskuebla certeco pri la senmorteco certe donas al vi tiun pacon kiun vi ĝuas nun, malgraŭ iom da sufero.
ResponderExcluirTre bela kaj profunda poemo ... La granda iluzio de la homo estas ke li havas ion, ke la estonta kaj pasinta tempo reale kaj fakte estas. Nur estas reale tempo estanta.
ResponderExcluirLindo tio Paulo. Despiu o ato de viver nesse mundo.
ResponderExcluirArrasou. Bonito e exato.
ResponderExcluirArrasou. Bonito e exato.
ResponderExcluirLindíssimo poema. Lembra-me Cecília Meireles, em seu livro Canções. Só que ainda melhor! Gratulon, Poeto!
ResponderExcluirA foto, apropriadíssima!
ResponderExcluirContato com a impermanência, vislumbre dá Transcendência. Paz.
ResponderExcluirVislumbre da Transcendência através da impermanência. Vida é.
ResponderExcluirQuanta exacerbada elaboração, em português, p/fazer com que se veja o simplesmente simples. En Eo la skuo ne estas bezonata, la voko iĝas milda kaj preskaŭ jam kunpartigita simplecoagnosko. Só o verdadeiro talento faz com que se enxergue e aceite a essência, o óbvio vital... Eis um belo exemplo. // Aceitação & entrega, fundir-se ou não, pois é como é, seja como for.
ResponderExcluirLindo poema! Marvilhosa reflexão... Arrebatou-me. Li somente em potuguês, já que em ESPERANTO, sou totalmente analfabeta, infelizmente!
ResponderExcluir