Quando te reconcilias,
é com com tuas mãos,
com teus pés,
com tua pele.
Vê como repiram, aliviados.
Vê como fica macio o chão que pisas.
Mais suave a ladeira,
menos ávida a sede,
mais calmo e exato o teu gesto.
Ouve.
Tua voz ganha meio abaixo,
e um certo veludo.
A fruta que comes,
a água que bebes,
o teu hálito
ganham todos a cor bege.
Porque quando te reconcilias com alguém,
é contigo que o fazes.
Celebra.
KUNREPACIĜO
Kiam vi kunrepaciĝas kun iu
homo,
tio estas kun
viaj manoj,
kun viaj piedoj,
kun via haŭto.
Vidu, kiel ili
spiras pli facile.
Vidu, kiel fariĝas milda
la grundo, kiun vi surpaŝas.
Pli milda la
deklivo,
malpli avida la
soifo,
pli trankvila kaj
preciza via gesto.
Aŭskultu:
via voĉo ricevis
duontonon suben,
kaj ian veluran
tembron.
La frukto, kiun
vi manĝas,
la akvo, kiun vi
trinkas,
via spiro,
ili ĉiuj
ricevis la koloron bejan.
Ĉar kiam vi repaciĝas kun iu homo,
kun vi mem vi
repaciĝas.
Celebru.
Muito significativo, tanto o texto quanto o desenho. Parabéns!
ResponderExcluirVia delikata poemo milde trankviligis mian lacan koron.
ResponderExcluirDankon, Poeto!
Mais um belo desenho, mais um belo poema! O tema foi muito bem escolhido, lição para todos nós. Ótimo, Paulo!
ResponderExcluirDonace al la avido de legantoj, jen franda nova poemo. Ĝia trompema facileco forma kaŝas juvelojn temajn, ritmajn, brilajn. Min plaĉas ĝia laŭtvoĉa legado.
ResponderExcluir