Palmeira imperial na praça. Lorena/SP.
Foto PSV - maio 2019
A palmeira, em porte
ousado,
deseja alcançar o
céu.
O poeta, já cansado,
um verso que se
perdeu...
Alta palmarbo aŭdaca
volas tuŝi la ĉielon.
La poeto, vivolaca,
nur la simplan versobelon...
Este comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirTamen dum la poeto miros la palmarbon tia
ResponderExcluirLi dauxros plia, ne nepre laca, sed nur kvia.
Gratulon, Josenilton, pro la akuteco de via komento.
ExcluirFakte, poeto neniam laciĝas, li nur kelkfoje kvias...
O poeta não está cansado... Ótima foto!
ResponderExcluirEste comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirLa verkaro de nia kara poeto estas pli bela ol la aŭdaca palmarbo!
ResponderExcluirLiaj poemoj havigas al ni la ĉielon!
Mi tute konsentas kun vi, Nazaré:
ResponderExcluir"La verkaro de nia kara poeto estas pli bela ol la aŭdaca palmarbo!
Liaj poemoj havigas al ni la ĉielon!"
Mi gapas antaŭ tiom da talento harmoniigi rimon, ritmon kaj enhavon!
Tiu verso ne estas perdita. Gxi nur ripozas ene de via koro, amiko.
ResponderExcluirLa penso de la poetoj flugas pli alte ol la Everesto!
ResponderExcluirLindas, foto e quadra. Tudo serve de inspiração para o poeta.
ResponderExcluir