dívida

 

PSV - 2018

 

devo alguma coisa a este vale

ele nada me cobra

o que torna ainda mais penosa a minha dívida

a montanha longe

os campos de sol 

o rio que sinua lento

alguma garça

uma velha árvore

poentes luxuosos

vale leito de lembranças

 

andei um pedaço de mundo

esquecido do uterino vale 

nascedouro da minha humanidade

aqui me pus de pé

aqui aprendi a ter medo

decifrar palavras

silêncios

gente

soslaios

cheiros

vagos gestos

 

hoje olho o vale como meu pai olhava

como era verde o meu vale (ele repetia)

vale que nada me cobra

em sua existência imponderável

a que sempre deverei 

a minha própria vagueza

 

 

 

 

ŝuldo

 

ion mi ŝuldas al ĉi tiu valo

ĝi nenion postulas de mi

kio faras eĉ pli pena mian ŝuldon

la fora montaro

la sunaj kampoj

la rivero malrapide sinuanta

ia ardeo

ia maljuna arbo

luksaj sunsubiroj

valo lito el rememoroj

 

mi trairis pecon de la mondo

forgesinte la uteran valon

naskejo de mia homeco

ĉi tie mi ekstaris

ĉi tie mi lernis timon

deĉifri vortojn

silentojn

homojn

oblikvojn

odorojn

svagajn gestojn

 

hodiaŭ mi rigardas la valon kiel ĝin rigardis mia patro

kiel verda estas mia valo (li ripetadis)

valo nenion postulanta de mi

en sia senpeza ekzistado

al kiu mi ĉiam ŝuldos

mian propran svagecon