PSV nov 2021
o mundo vê-se por uma fresta
estreita velada
olhos espreitam
ouvidos tateiam
mãos acenam
em vão
não se diga eu sei o mundo
diga-se suponho o mundo
ou nada se diga
a delgada brecha nos irmana
vão que nos cabe
vão em que cabemos
mesquinho
breĉo
la mondon oni vidas tra breĉo
mallarĝa vualita
okuloj gvatas
oreloj palpas
manoj gestas
vane
oni ne diru mi scias la mondon
oni diru mi supozas la mondon
aŭ nenion oni diru
mallarĝa breĉo nin kunfratigas
spaco al ni destinita
spaco por ni sufiĉa
apenaŭ
Adorei o texto. Parabéns!
ResponderExcluirBelo e interessante POEMA! VERDADEIRO . ADOREI! PARABÉNS
ResponderExcluirGravas scii pri nia breĉopercepto. Gravas scii pri nia eblo igi ĝin iom pli larĝa tra aktiva kunvivado kun bona poezio kia tiu ĉi grava poezio. Ĝuu ĝin.
ResponderExcluirAl mi same ghi tre plachis!
ResponderExcluirĈarma ideo de la breĉo! Bele, ke ĝi nin kunfratigas!
ResponderExcluirĈi tiu belega poemo rememorigis min pri la Evangelia mesaĝo, el Sankta Luko 13:24:
ResponderExcluir“Strebu eniri tra la mallarĝa pordo."
Muito bonito!
ResponderExcluirVi tute pravas!
ResponderExcluirExcelente texto!
ResponderExcluirParabéns pela belezura de texto.
ResponderExcluirmeu abraço
kaj en la rigardo de la okuloj, en la fendeto de la rompita fenestro ni povas vidi la plej belan lumon de la tago! Bela, bela kuracisto!!
ResponderExcluirUma fresta pode ser um tormento ou uma festa parw cada um de nós.
ResponderExcluirUm convite à reflexão em forma de poema.
Parabéns, Paulo, e obrigada por mais uma fecunda produção!