Pêssego

 

PSV jan 2022

Na mão direita, um pêssego maduro,

de sumo, aroma e tez, e algum mistério,

nutrido pelo chão e pela seiva.

A mão o reconhece, é sempre fruto.

 

Na mão esquerda, um verso de viés,

sem música, sem eco, em tom escuro,

nascido num crepúsculo de chuva.

Ao toque, a mão o sente áspera pedra.

 

A pêssego e a verso a boca aspira,

prazer de um lado e dissabor de outro,

um deles ela come, o outro, atira.

 

Nas mãos é necessário que se ponha,

a se reter, uma porção de vida,

e uma porção-poema, a jogar fora.

 

 

Persiko

 

Kuŝas sur dekstra man´  persik´ matura,

el suk´ , aromo, haŭto kaj mistero,

nutrita de la grundo kaj de sevo.

La mano ĝin rekonas, estas frukto.

 

Sur la maldekstra mano, torda verso,

sen muziko, sen eĥo, nur malluma,

naskita iam en krepusko pluva.

Nur ŝtono ŝajnas ĝi al mana sento.

 

Kaj verson kaj persikon buŝ´ deziras,

plezuron foje, malplezuron foje,

por manĝo unu, por forĵet´ alia.

 

Necesas sur la manoj la depono:

por konservado jen iom da vivo,

jen iom da poemo  puŝi for.