de tanto pensar

 

 

PSV - 2015 

De tanto pensar, errei o caminho.

Não por tormento, mas por leveza,

por brisa da tarde,

por balanço de bicicleta preguiçosa.

Quando vi, dobrava outra esquina,

pedaço de rua nunca antes navegado.

Onde a casinha branca da esquina costumeira?

Onde o chão da vida inteira?

Foi preciso retomar o rumo conhecido, reconhecido,

voltar atrás, à trilha tantas vezes repetida.

Senti a melancolia do pensamento

que se afastava, decepcionado,

a desistir de me salvar do mesmo,

do sempre mesmo.

Nunca mais me visitou aquele doce pensamento

que me tirou do caminho,

numa calma tarde de outono.

 

 

Pro troa pensado, mi misvojiĝis.

Ne pro turmento, sed pro leĝero,

pro venteto en la vesperiĝo,

pro balanciĝado de pigrema biciklo.

Kiam mi revenis al mi, mi turniĝis ĉe alia stratangulo,

stratpeco neniam antaŭe trairita.

Kie la blanka dometo ĉe la kutima stratangulo?

Kie la pavimo de la tuta vivo?

Estis necese reveni la konatan direkton, la rekonatan,

retroiri al la multfoje ripetita pado.

Mi eksentis la melankolion de la penso,

kiu foriris, elreviĝinte,

rezignante pri savado de mi kontraŭ mi mem,

de la ĉiama sameco.

Ne plu vizitis min tiu dolĉa penso,

kiu devojigis min,

en trankvila aŭtuna vesperiĝo.