DIA DAS MÃES

Uma professora de escola pública me escreve para contar que a direção recomenda, durante esta semana,  o enaltecimento aos alunos daa figura das mães e, por extensão, do valor da família. E que ela tem encontrado grande dificuldade em trabalhar esses temas com os adolescentes. Muitos deles reagem com enorme ressentimento em relação a seus pais. Alguns chegam a manifestar verdadeiro ódio, como foi o caso de um menino que acusava o pai de tentar matá-lo. Excluídos casos extremos, quase todos se queixam de que suas mães e pais os ofendem, agridem e humilham com frequência. E que o ambiente, em casa, é de gritaria, palavrões e pancadaria.

Descontada os conhecida inclinação à revolta, que é própria da idade, alguém duvida que os relacionamentos familiares, pelo menos em grande parte dos lares, em nosso país, estejam bastante degenerados? Muitos se transformaram em usinas de mágoa. Nesse clima, como exaltar as mães no seu dia, que além de tudo passou a ser a esperança dos comerciantes e a obrigação do consumismo?

Se se deixa um pouco de lado a boa dose de hipocrisia  que vem junto com a data destinada a elevar a ´mãezinha querida´ à duvidosa categoria de santa – convenhamos, os jovens têm boas razões para a recusa.

Aconselhei a professora a apresentar a eles, em primeiro lugar, o direito de expressar sua contestação – ela é legítima. Em segundo, mostrar que a culpa não é só de seus péssimos pais: estes simplesmente não foram preparados para a dura tarefa, ninguém os alertou jamais das dificuldades e da necessidade de estudar o assunto, longamente, no intuito de errarem menos, quando chegasse a hora. Em terceiro que, em breve, esses mesmos jovens queixosos estariam na posição de pais e mães, eles também, e igualmente despreparados e condenados a cometer os mesmos erros, se não piores.

E por fim, dizer a eles que o significado da paternidade e da maternidade continua a ter a mais alta importância, apesar dos absurdos. Ser pai ou mãe está entre as missões mais essenciais e difíceis da vida.

É espantoso que as famílias e os educadores dediquem tão pouco tempo e esforço na tentativa de preparar as novas gerações para essa tarefa. Não basta comemorar o dia das mães.

Pais melhores, mais humanos e mais sensatos fariam um grande bem ao mundo.

TAGO DE PATRINOJ

Instruistino en publika lernejo skribis al mi por rakonti, ke la lernejestraro rekomendis, ke dum unu semajno oni elstarigu la figuron de patrinoj, kaj aldone la valoron de familioj. Kaj ke ŝi trovas grandan malfacilecon prilabori tiajn temojn kun la adoleskantoj. Multaj el ili reagas kun granda resento rilate al siaj gepatroj. Kelkaj eĉ esprimas veran malamon, kiel okazis flanke de knabo, kiu akuzis la patron je intenco mortigi lin. Se oni flankelasas ekstremajn okazojn, preskaŭ ĉiuj plendas, ke iliaj gepatroj ilin ofte ofendas, agresas kaj humiligas. Kaj ke la etoso hejme estas de kriaĉado, fivortoj kaj batoj.

Konsiderante, ke en tiu aĝo troviĝas konata inklino al ribelemo, ĉu iu tamen dubas, ke la familiaj interrilatoj, almenaŭ en granda parto el la hejmoj, en nia lando, estas tre degenerinta? Multaj el tiuj transformiĝis en uzinojn de ĉagrenoj. Meze de tia atmosfero, kiel ekzalti patrinojn en ilia tago, kiu krome fariĝis la espero de komercistoj kaj la devigo de konsumismo?

Se oni iom ignoras la bonan dozon da hipokriteco, kiu akompanas tiun daton destinitan al la altigo de la ´kara panjo´ al la duba kategorio de sanktulino – ni konsentu, ke la junuloj havas siajn motivojn por rifuzo.

Mi konsilis al la instruistino, ke ŝi proponu al ili, unualoke, la rajton esprimi sian konteston – ĝi estas prava. Due, ke ŝi montru al ili, ke la kulpo ne apartenas nur al iliaj malbonegaj gepatroj: ĉi tiuj simple ne estis preparitaj por tiu severa tasko, neniu admonis ilin pri la malfacilaĵoj kaj pri la bezono studi la aferon, longe, kun la celo laŭeble eviti erarojn, kiam alvenos la momento. Trie, ke baldaŭ tiuj samaj plendantaj gejunuloj troviĝos en la pozicio de patroj kaj patrinoj, ankaŭ ili, kaj same ne preparitaj, kaj kondamnitaj al la samaj misfaroj, se ne eĉ pli gravaj.

Kaj fine, ke ŝi diru al ili, ke la signifo de patreco kaj patrineco plu havas plej altan gravecon, malgraŭ la absurdaĵoj. Esti patro aŭ patrino signifas unu el la plej esencaj kaj malfacilaj misioj en la vivo. Estas ŝoke, ke familioj kaj edukistoj dediĉas tiom malmulte da tempo kaj klopodoj por prepari la novajn generaciojn por tiu tasko. Ne sufiĉas celebri la tagon de patrinoj.

Pli bonaj, pli humanaj kaj pli prudentaj gepatroj farus grandan bonon al la mondo.