Era um homem simples e sério, a pedalar bicicleta, na manhã
de Natal. Parecia ter pressa, a julgar pelo vigor dos movimentos. Ou seria só por hábito. Na cadeirinha, sobre
o quadro, um menino de seus quatro anos, o rosto coberto com uma rústica
máscara de plástico, figurando um super-herói qualquer. Pela postura do menino,
era visível a imponência com que exibia o presente barato. Por baixo da
máscara, mantinha por certo, também ele, o rosto sério.
Ganhara, de Natal, um presente precioso.
KRISTNASKA RAKONTO
Simpla, seriozmiena viro biciklis en
Kristnaska mateno. Li ŝajne urĝis, se oni juĝus laŭ la vigleco de la movoj. Aŭ eble tio estis
nura kutimo. Sur infanseĝeto, sur la bicikla feraĵo, sidis ĉirkaŭ kvarjara knabeto, kun la vizaĝo kovrita per krudaspekta plasta masko, kiu figuris iun super-heroon. Laŭ la sinteno de la knabo, estis videbla imponeco, per kiu li montris la
malmultekostan donacon. Sub la masko, certe ankaŭ li tenis seriozan
mienon.
Li gajnis, Kristnaske, altvaloran donacon.
Kun eleganta simpleco vi verkis emocian Kristnaskan rakonton. Gratulon, Poeto!
ResponderExcluirInfanoj, kristnasko, donaco, masko... kiom da gravaj informoj per simplaj vortoj.
ResponderExcluirPoetoj havas specialan rigardon...
Dankon pro viaj donacoj.
Ótimo miniconto! O autor cada vez mais abstracionista!
ResponderExcluirPoetoj ĉiam vidas per koro, ne per okuloj!
ResponderExcluir